Παντού και πάντα τα ιδια... για να ευθυμήσουμε λίγο!
Πριν από 15 χρόνια
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008
The logic of colonnialism
Συγγνωμη για την αγγλικην αλλα το αρθρο ειναι πολυ μεγαλο για να το μεταφρασω.
Ηρθε αλλος ενας πολεμος (οσο πανε και χειροετερευουν στην απανθρωπια τους) για να μας θυμισει οτι οσο η δυση κανει χαρουμενα χριστουγεννα, οι αδυναμοι παντα υποφερουν.
Αντε και καλη χρονια.
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2008/dec/29/gaza-hamas-israel
Ηρθε αλλος ενας πολεμος (οσο πανε και χειροετερευουν στην απανθρωπια τους) για να μας θυμισει οτι οσο η δυση κανει χαρουμενα χριστουγεννα, οι αδυναμοι παντα υποφερουν.
Αντε και καλη χρονια.
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2008/dec/29/gaza-hamas-israel
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008
Μετα απο τους φωτορεπορτερ και η επιτροπη συνταγματικων δικαιωματων
Παιδια διαβαστε αυτο.
Αν καποιος γουσταρει να βοηθησει να προχωρησουμε το θεμα παραπερα να μου το πει!
http://www.tvxs.gr/v2323
Αν καποιος γουσταρει να βοηθησει να προχωρησουμε το θεμα παραπερα να μου το πει!
http://www.tvxs.gr/v2323
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
συλληφθέντες
την αλληλεγγύη με τον τρόπο τους εξέφρασαν οι φωτορεπόρτερ στους συλληφθέντες συγκεντρώνοντας υλικό που μπορεί να αξιοποιηθεί στα δικαστήρια για την υπεράσπιση παιδιών που έχουν συλληφθεί στα επεισόδια των τελευταίων ημερών. δείτε τις φώτος κι όποιος έχει και άλλες ας τις δημοσιεύσει.
η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008
Ολλανδία: Ίδρυμα για την ανάπτυξη της κριτικής σκέψη των παιδιών προς τη διαφήμιση
Μια διαφορετικη ειδηση απο τα ξενα γιατι παθαμε και λιγο οβερντοουζ σημερα με τα αντικαλαντα (τα περασαμε ομως τρέλα!)
http://www.tvxs.gr/v2237
Γιατι εμεις να απεχουμε τοσο πολυ απο τετοια πραματα ρε αδερφακι μου;
http://www.tvxs.gr/v2237
Γιατι εμεις να απεχουμε τοσο πολυ απο τετοια πραματα ρε αδερφακι μου;
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
ΤΑΧΥΡΥΘΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ - - LE GREC ACCELERE POUR DEBUTANTS
δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε.....
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
------> ω έλατο!!!
παιδία νομίζω οτι το μεγαλύτερο μας όπλο είναι το χιούμορ με αυτό νομίζω οτι πρέπει να παλεύουμε καθημερινά όπου κι αν είμαστε, αυτή η πόλη δεν πρέπει να επιστρέψει στην κανονικότητα.
-----> επίσης: ο αδερφός σε συνέντευξη στο τιβι χωρίς σύνορα..
παιδία νομίζω οτι το μεγαλύτερο μας όπλο είναι το χιούμορ με αυτό νομίζω οτι πρέπει να παλεύουμε καθημερινά όπου κι αν είμαστε, αυτή η πόλη δεν πρέπει να επιστρέψει στην κανονικότητα.
-----> επίσης: ο αδερφός σε συνέντευξη στο τιβι χωρίς σύνορα..
ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ ΑΘΩΟ ΦΑΝΤΑΡΟ
Μεχρι που θα φτασει αυτη η κατασταση;;;;;;;;;;;
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=12972
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=12972
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008
3h ebdomada paidia, sunexizoume
http://www.nassoskappa.com/?p=1019
afisses [merikes einai ligo overdesigned, alla uparxoun kai polles kales]
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
κειμενο που μου μοιραστηκε στην χθεσινη πορεία..
Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας
Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας...
Μετά από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ζούμε μια πρωτοφανή κατάσταση αναβρασμού, ένα ξεχείλισμα οργής που δεν λέει να σταματήσει. Μπροστάρηδες σε αυτό τον ξεσηκωμό είναι οι μαθητές, οι οποίοι με αστείρευτο πάθος και με ένα πηγαίο αυθορμητισμό έχουν ανατρέψει όλα τα δεδομένα. Δεν μπορείς να σταματήσεις κάτι που δεν ελέγχεις, κάτι που οργανώνεται αυθόρμητα και με όρους που δεν κατανοείς. Αυτή είναι η ομορφιά αυτού του ξεσηκωμού. Οι μαθητές κάνουν ιστορία και αφήνουν τους άλλους να τη εντάξουν ιδεολογικά και να τη γράψουν. Οι δρόμοι, η πρωτοβουλία, το πάθος είναι δικό τους.
Μέσα στα πλαίσια της γενικότερης κινητοποίησης, με ατμομηχανή τα μαθητικά συλλαλητήρια, υπάρχει και μια μαζική συμμετοχή της δεύτερης γενιάς των μεταναστών και αρκετών προσφύγων. Οι πρόσφυγες κατεβαίνουν μεμονωμένα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη οργάνωση, με έναν αυθορμητισμό και με μια ορμή που χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις τους. Αυτοί τη στιγμή είναι το πιο μαχητικό κομμάτι των ξένων στη Ελλάδα. Έτσι και αλλιώς είναι πολύ λίγα αυτά που έχουν να χάσουν.
Τα παιδιά των μεταναστών κινητοποιούνται μαζικά και δυναμικά κυρίως μέσα στα πλαίσια των σχολικών και φοιτητικών δράσεων ή μέσα από τις οργανώσεις της αριστεράς και άκρας αριστεράς. Είναι και το πιο ενταγμένο κομμάτι των μεταναστών, το πιο θαρραλέο. Δεν είναι σαν τους γονείς τους που ήρθαν με σκυμμένο το κεφάλι σαν να ζητιανεύανε ένα κομμάτι ψωμί. Είναι μέρος της ελληνικής κοινωνίας, καθώς δεν γνώρισαν άλλη. Δεν ζητιανεύουν κάτι, διεκδικούν δυναμικά να είναι ισότιμοι με τους έλληνες συμμαθητές τους. Ισότιμοι στα δικαιώματα, στο δρόμο, στα όνειρα.
Για μας τους οργανωμένους μετανάστες είναι ένας δεύτερος γαλλικός Νοέμβρης του 2005. Δεν είχαμε ποτέ αυταπάτες ότι όταν η οργή του κόσμου ξεχείλιζε θα μπορούσαμε να την κατευθύνουμε. Παρά τους αγώνες που έχουμε δώσει όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν μπορέσαμε να πετύχουμε τέτοιες μαζικές αντιδράσεις. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι δρόμοι. Η κραυγή που ακούγεται είναι για τα 18 χρόνια βίας, καταπίεσης, εκμετάλλευσης, εξευτελισμού. Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας.
Αυτές οι μέρες είναι για τους εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες δολοφονημένους στα σύνορα, στα τμήματα, στους χώρους εργασίας. Είναι για τους δολοφονημένους από μπάτσους ή αγανακτισμένους πολίτες. Είναι για τους δολοφονημένους επειδή πέρασαν τα σύνορα, επειδή δούλευαν σαν τα σκυλιά, επειδή δεν σκύψανε το κεφάλι, για το τίποτα. Είναι για τον Γκραμόζ Παλούσι, τον Λουάν Μπερντελίμα, τον Εντισόν Γιάχαϊ, τον Τόνυ Ονόυχα, τον Αμπντουρακίμ Ιντρίζ, τον Μοντασέρ Μοχάμεντ Ασράφ και τόσους άλλους που δεν ξεχάσαμε.
Αυτές οι μέρες είναι για την καθημερινή αστυνομική βία που έχει μείνει αναπάντητη, ατιμώρητη. Είναι για τον εξευτελισμό στα σύνορα, στα κέντρα αλλοδαπών που συνεχίζεται ακόμα. Είναι για τις κατάφωρες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, τους μετανάστες και πρόσφυγες που είναι άδικα στις φυλακές, τη δικαιοσύνη που μας στερήθηκε. Ακόμα και τώρα, στις μέρες και νύχτες του ξεσηκωμού, οι μετανάστες πληρώνουν βαρύ τίμημα με επιθέσεις ακροδεξιών και μπάτσων, με απελάσεις και ποινές φυλάκισης που τα δικαστήρια μοιράζουν με χριστιανική αγάπη σε εμάς τους άπιστους.
Αυτές οι μέρες είναι για την εκμετάλλευση που συνεχίζεται αμείωτη για 18 χρόνια. Είναι για τους αγώνες που δεν ξεχάστηκαν στους κάμπους στο Βόλο, τα ολυμπιακά έργα, την Αμαλιάδα. Είναι για τον ιδρώτα και το αίμα των γονιών μας, για τη μαύρη εργασία, τα ατελείωτα ωράρια. Είναι για τα παράβολα, τα πρόστιμα, τα ένσημα που πληρώνουμε και δεν θα μας αναγνωριστούν ποτέ. Είναι για τα χαρτιά που θα κυνηγάμε μια ζωή σαν να είναι λαχείο.
Αυτές οι μέρες είναι για το τίμημα που πληρώνουμε απλά για να υπάρχουμε, να αναπνέουμε. Είναι για όσες φορές σφίξαμε τα δόντια, για τις προσβολές που ανεχτήκαμε, τις ήττες που χρεωθήκαμε. Είναι για όσες φορές δεν αντιδράσαμε ενώ είχαμε όλους τους λόγους του κόσμου. Είναι για όσες φορές αντιδράσαμε και ήμασταν μόνοι γιατί ο θάνατος και η οργή μας δεν χωράγανε σε σχήματα, δεν έφερναν ψήφους, δεν πουλούσαν στα δελτία των 8.
Αυτές οι μέρες είναι όλων των περιθωριακών, των αποκλεισμένων, των ανθρώπων με τα δύσκολα ονόματα και τις άγνωστες ιστορίες. Είναι για όσους πεθαίνουν καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, για όσους δολοφονούνται στα σύνορα ή στην Πέτρου Ράλλη, είναι των τσιγγάνων στο Ζεφύρι, των ναρκομανών στα Εξάρχεια. Αυτές οι μέρες είναι των παιδιών της Μεσολογγίου, των ανένταχτων, των ανεξέλεγκτων μαθητών. Χάρης στον Αλέξη αυτές οι μέρες είναι όλων μας.
18 χρόνια βουβής οργής είναι πολλά.
Όλοι στους δρόμους, για την αλληλεγγύη & την αξιοπρέπεια!
Δεν ξεχάσαμε, δεν ξεχνάμε, αυτές οι μέρες είναι και δικές σας
Για τον Λουάν, τον Τόνυ, τον Μοχάμεντ, τον Αλέξη....
Στέκι Αλβανών Μεταναστών
www.steki-am.blogspot.com
Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας...
Μετά από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ζούμε μια πρωτοφανή κατάσταση αναβρασμού, ένα ξεχείλισμα οργής που δεν λέει να σταματήσει. Μπροστάρηδες σε αυτό τον ξεσηκωμό είναι οι μαθητές, οι οποίοι με αστείρευτο πάθος και με ένα πηγαίο αυθορμητισμό έχουν ανατρέψει όλα τα δεδομένα. Δεν μπορείς να σταματήσεις κάτι που δεν ελέγχεις, κάτι που οργανώνεται αυθόρμητα και με όρους που δεν κατανοείς. Αυτή είναι η ομορφιά αυτού του ξεσηκωμού. Οι μαθητές κάνουν ιστορία και αφήνουν τους άλλους να τη εντάξουν ιδεολογικά και να τη γράψουν. Οι δρόμοι, η πρωτοβουλία, το πάθος είναι δικό τους.
Μέσα στα πλαίσια της γενικότερης κινητοποίησης, με ατμομηχανή τα μαθητικά συλλαλητήρια, υπάρχει και μια μαζική συμμετοχή της δεύτερης γενιάς των μεταναστών και αρκετών προσφύγων. Οι πρόσφυγες κατεβαίνουν μεμονωμένα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη οργάνωση, με έναν αυθορμητισμό και με μια ορμή που χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις τους. Αυτοί τη στιγμή είναι το πιο μαχητικό κομμάτι των ξένων στη Ελλάδα. Έτσι και αλλιώς είναι πολύ λίγα αυτά που έχουν να χάσουν.
Τα παιδιά των μεταναστών κινητοποιούνται μαζικά και δυναμικά κυρίως μέσα στα πλαίσια των σχολικών και φοιτητικών δράσεων ή μέσα από τις οργανώσεις της αριστεράς και άκρας αριστεράς. Είναι και το πιο ενταγμένο κομμάτι των μεταναστών, το πιο θαρραλέο. Δεν είναι σαν τους γονείς τους που ήρθαν με σκυμμένο το κεφάλι σαν να ζητιανεύανε ένα κομμάτι ψωμί. Είναι μέρος της ελληνικής κοινωνίας, καθώς δεν γνώρισαν άλλη. Δεν ζητιανεύουν κάτι, διεκδικούν δυναμικά να είναι ισότιμοι με τους έλληνες συμμαθητές τους. Ισότιμοι στα δικαιώματα, στο δρόμο, στα όνειρα.
Για μας τους οργανωμένους μετανάστες είναι ένας δεύτερος γαλλικός Νοέμβρης του 2005. Δεν είχαμε ποτέ αυταπάτες ότι όταν η οργή του κόσμου ξεχείλιζε θα μπορούσαμε να την κατευθύνουμε. Παρά τους αγώνες που έχουμε δώσει όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν μπορέσαμε να πετύχουμε τέτοιες μαζικές αντιδράσεις. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι δρόμοι. Η κραυγή που ακούγεται είναι για τα 18 χρόνια βίας, καταπίεσης, εκμετάλλευσης, εξευτελισμού. Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας.
Αυτές οι μέρες είναι για τους εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες δολοφονημένους στα σύνορα, στα τμήματα, στους χώρους εργασίας. Είναι για τους δολοφονημένους από μπάτσους ή αγανακτισμένους πολίτες. Είναι για τους δολοφονημένους επειδή πέρασαν τα σύνορα, επειδή δούλευαν σαν τα σκυλιά, επειδή δεν σκύψανε το κεφάλι, για το τίποτα. Είναι για τον Γκραμόζ Παλούσι, τον Λουάν Μπερντελίμα, τον Εντισόν Γιάχαϊ, τον Τόνυ Ονόυχα, τον Αμπντουρακίμ Ιντρίζ, τον Μοντασέρ Μοχάμεντ Ασράφ και τόσους άλλους που δεν ξεχάσαμε.
Αυτές οι μέρες είναι για την καθημερινή αστυνομική βία που έχει μείνει αναπάντητη, ατιμώρητη. Είναι για τον εξευτελισμό στα σύνορα, στα κέντρα αλλοδαπών που συνεχίζεται ακόμα. Είναι για τις κατάφωρες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, τους μετανάστες και πρόσφυγες που είναι άδικα στις φυλακές, τη δικαιοσύνη που μας στερήθηκε. Ακόμα και τώρα, στις μέρες και νύχτες του ξεσηκωμού, οι μετανάστες πληρώνουν βαρύ τίμημα με επιθέσεις ακροδεξιών και μπάτσων, με απελάσεις και ποινές φυλάκισης που τα δικαστήρια μοιράζουν με χριστιανική αγάπη σε εμάς τους άπιστους.
Αυτές οι μέρες είναι για την εκμετάλλευση που συνεχίζεται αμείωτη για 18 χρόνια. Είναι για τους αγώνες που δεν ξεχάστηκαν στους κάμπους στο Βόλο, τα ολυμπιακά έργα, την Αμαλιάδα. Είναι για τον ιδρώτα και το αίμα των γονιών μας, για τη μαύρη εργασία, τα ατελείωτα ωράρια. Είναι για τα παράβολα, τα πρόστιμα, τα ένσημα που πληρώνουμε και δεν θα μας αναγνωριστούν ποτέ. Είναι για τα χαρτιά που θα κυνηγάμε μια ζωή σαν να είναι λαχείο.
Αυτές οι μέρες είναι για το τίμημα που πληρώνουμε απλά για να υπάρχουμε, να αναπνέουμε. Είναι για όσες φορές σφίξαμε τα δόντια, για τις προσβολές που ανεχτήκαμε, τις ήττες που χρεωθήκαμε. Είναι για όσες φορές δεν αντιδράσαμε ενώ είχαμε όλους τους λόγους του κόσμου. Είναι για όσες φορές αντιδράσαμε και ήμασταν μόνοι γιατί ο θάνατος και η οργή μας δεν χωράγανε σε σχήματα, δεν έφερναν ψήφους, δεν πουλούσαν στα δελτία των 8.
Αυτές οι μέρες είναι όλων των περιθωριακών, των αποκλεισμένων, των ανθρώπων με τα δύσκολα ονόματα και τις άγνωστες ιστορίες. Είναι για όσους πεθαίνουν καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, για όσους δολοφονούνται στα σύνορα ή στην Πέτρου Ράλλη, είναι των τσιγγάνων στο Ζεφύρι, των ναρκομανών στα Εξάρχεια. Αυτές οι μέρες είναι των παιδιών της Μεσολογγίου, των ανένταχτων, των ανεξέλεγκτων μαθητών. Χάρης στον Αλέξη αυτές οι μέρες είναι όλων μας.
18 χρόνια βουβής οργής είναι πολλά.
Όλοι στους δρόμους, για την αλληλεγγύη & την αξιοπρέπεια!
Δεν ξεχάσαμε, δεν ξεχνάμε, αυτές οι μέρες είναι και δικές σας
Για τον Λουάν, τον Τόνυ, τον Μοχάμεντ, τον Αλέξη....
Στέκι Αλβανών Μεταναστών
www.steki-am.blogspot.com
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008
apo to occupiedlondon.org
The longest week of our lives
Saturday, December 13, 2008
Last night, I met a friend of Alexandros’ who was sitting close to him when he was assassinated. Standing there silently, listening to him describe the moments of the assassination (for the n-th time I imagine) I couldn’t help but think: How many years did this kid grow over these seven days? Listening to him explain exactly how the cop is now attempting to cover up the story, how the ricocheting scenario can’t possibly stand… Seeing him argue how we need to change our tactics to take our struggle forward. Joking with us about the incapacity of the indymedia servers to hold the incoming traffic in the first days of the revolt. How many years did he grow? I can’t help but think; they took 15 years from Alexandros, but years and years of life were transplanted into all of us who are here now. In these days of revolt, normalilty and normal time have been suspended - finally giving us ample time in which to live and grow. For this reason, as for a million others, there is simply no way back now: time can’t move backward, what we have lived cannot be unlived. “Remember this”, I heard the old man telling his grandson at the spontaneous mural for Alexandros at the spot of his assasination. “Remember that it is always authority killing the people, it is always the powerful who kill the powerless”. The kid will never forget this week, none of us will. This is the longest week of our lives.
Saturday, 5 pm. Four hours before a full week from the assassination. We are preparing to take the streets again. This night, too, is your night Alexandros.
Saturday, December 13, 2008
Last night, I met a friend of Alexandros’ who was sitting close to him when he was assassinated. Standing there silently, listening to him describe the moments of the assassination (for the n-th time I imagine) I couldn’t help but think: How many years did this kid grow over these seven days? Listening to him explain exactly how the cop is now attempting to cover up the story, how the ricocheting scenario can’t possibly stand… Seeing him argue how we need to change our tactics to take our struggle forward. Joking with us about the incapacity of the indymedia servers to hold the incoming traffic in the first days of the revolt. How many years did he grow? I can’t help but think; they took 15 years from Alexandros, but years and years of life were transplanted into all of us who are here now. In these days of revolt, normalilty and normal time have been suspended - finally giving us ample time in which to live and grow. For this reason, as for a million others, there is simply no way back now: time can’t move backward, what we have lived cannot be unlived. “Remember this”, I heard the old man telling his grandson at the spontaneous mural for Alexandros at the spot of his assasination. “Remember that it is always authority killing the people, it is always the powerful who kill the powerless”. The kid will never forget this week, none of us will. This is the longest week of our lives.
Saturday, 5 pm. Four hours before a full week from the assassination. We are preparing to take the streets again. This night, too, is your night Alexandros.
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008
Αλίμονο
Αλίμονο στο παιδί που δεν είναι αντιεξουσιάστρια
Αλίμονο στο παιδί που σέβεται την τάξη
Αλίμονο στο παιδί που είναι κοντύτερο από τον φόβο
Αλίμονο στο παιδί που δεν είναι ψηλότερο από τους μεγάλους
Αλίμονο στο παιδί που έχει περισσότερα δάκρυα από γροθιές
Αλίμονο στο παιδί που δεν καίει σύμβολα
Αλίμονο στο παιδί που δεν ονειρεύεται να λάμψει σαν μολότωφ
Αλίμονο στο παιδί που δεν έχει κοφτερά χείλη
Αλίμονο στο παιδί που προστατεύει την καρδιά του
Αλίμονο στο παιδί που δεν καίει τη φωτιά
Αλίμονο στο παιδί που κρύβει στην τσέπη του κερί αντί για πέτρα
Αλίμονο στο παιδί που ακούει τις ειδήσεις
Αλίμονο στο παιδί που δεν είναι ποιήτρια
Αλίμονο στο παιδί που δεν εκδικείται για τον φίλο του
Αλίμονο στο παιδί που δολοφονήθηκε παιδί
tou jazra
Αλίμονο στο παιδί που σέβεται την τάξη
Αλίμονο στο παιδί που είναι κοντύτερο από τον φόβο
Αλίμονο στο παιδί που δεν είναι ψηλότερο από τους μεγάλους
Αλίμονο στο παιδί που έχει περισσότερα δάκρυα από γροθιές
Αλίμονο στο παιδί που δεν καίει σύμβολα
Αλίμονο στο παιδί που δεν ονειρεύεται να λάμψει σαν μολότωφ
Αλίμονο στο παιδί που δεν έχει κοφτερά χείλη
Αλίμονο στο παιδί που προστατεύει την καρδιά του
Αλίμονο στο παιδί που δεν καίει τη φωτιά
Αλίμονο στο παιδί που κρύβει στην τσέπη του κερί αντί για πέτρα
Αλίμονο στο παιδί που ακούει τις ειδήσεις
Αλίμονο στο παιδί που δεν είναι ποιήτρια
Αλίμονο στο παιδί που δεν εκδικείται για τον φίλο του
Αλίμονο στο παιδί που δολοφονήθηκε παιδί
tou jazra
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008
«Η εξέγερση των καλομαθημένων»
Πόσα καλά μας ξέρουν... Μεταφέρω το άρθρο αυτούσιο όπως το βρήκα στην ελληνική έκδοση της deutsche welle!
Η γερμανική, εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit αναλύει σε εκτενές σχόλιό της με τίτλο «Η εξέγερση των καλομαθημένων» τα πρωτοφανή γεγονότα στην Ελλάδα:
Η γερμανική, εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit αναλύει σε εκτενές σχόλιό της με τίτλο «Η εξέγερση των καλομαθημένων» τα πρωτοφανή γεγονότα στην Ελλάδα:
«Η αθηναϊκή εξέγερση προέρχεται από τα μεσαία στρώματα, είναι ελληνική, αλλά στρέφεται εναντίον Ελλήνων, εναντίον ενός σάπιου κράτους, εναντίον ενός πελατειακού συστήματος και εναντίον των βεβιασμένων μεταρρυθμίσεων.»
«Από πού πηγάζει όμως η ανεκτικότητα έναντι των παραβάσεων της έννομης τάξης;
Χωρίς την τραυματική ιστορία της Ελλάδας στον 20ου αιώνα δεν είναι ερμηνεύσιμη. Οι παππούδες, αυτών που βρίσκονται στο δρόμο, υπέφεραν στην ναζιστική κατοχή, μετά την κατοχή ακολούθησε ο εμφύλιος και το μακελειό των ακροδεξιών τραμπούκων που κυνηγούσαν και δολοφονούσαν ακόμη και όποιον έμοιαζε με κομμουνιστή.
Οι πληγές του παρελθόντος είναι λοιπόν που τροφοδοτούν την παρούσα ανε
κτικότητα.»
«Η παρούσα κατάσταση είναι απαράδεκτη, αλλά οι αλλαγές είναι ακόμη πιο απαράδεκτες»
«Η Ελλάδα δεν βιώνει την επανάσταση των καταραμένων, αλλά την εξέγερση των καλομαθημένων, που σήμερα στέκονται μπροστά στο τίποτα.
Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό πολύ σύγχρονο φαινόμενο.
Πολλοί από τους Έλληνες που βρίσκονται τώρα στους δρόμους απέκτησαν το πολυπόθητο πτυχίο τους με φροντιστήρια που πληρώθηκαν ακριβά από τους γονείς τους. Απέκτησαν ελληνικό πτυχίο, μάστερ στην Αγγλία, ξέρουν δύο με τρεις ξένες γλώσσες και πέντε διαφορετικά προγράμματα στο κομπιούτερ.
Έφτασαν στα 35 τους, ζουν ακόμη στο πατρικό τους σπίτι, δεν βρίσκουν δουλειά, και αν έχουν, δεν μπορεί να ζήσουν απ’ αυτή.
Τους καλούς βαθμούς ακολούθησαν κακοπληρωμένες δουλειές.
Όμως κάθε Έλληνας ξέρει τουλάχιστον κάποιον που έκανε καριέρα με κακούς βαθμούς, αλλά με κάποιο θείο σε κυβερνητικό κόμμα.»
«Στους δρόμους της Αθήνας μαίνονται ‘οι δήθεν επαναστάτες’, που θέλουν να ξαναζωντανέψουν το μύθο του χθες.
Το ελληνικό δίλημμα: Η παρούσα κατάσταση είναι απαράδεκτη, αλλά οι αλλαγές είναι ακόμη πιο απαράδεκτες.
Στο θέμα αυτό ο Λένιν και ο Στάλιν είχαν σαφώς μεγαλύτερη έμπνευση.»
Εγώ να συμπληρώσω μονάχα πως όσο και αν με πειράζει το άρθρο δεν μπορώ να μην συμφωνήσω γαμώτο μου!
Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008
Lets all google bomb Greek police.
On your blogs and sites place a link to the Greek Police web site with anchor text "pigs murderers"
If enough links exist, when someone searches for "pigs murders" on Google, the greek police website will come up.
copy and paste the following line to your blog or site and forums:
pigs murderers
On your blogs and sites place a link to the Greek Police web site with anchor text "pigs murderers"
If enough links exist, when someone searches for "pigs murders" on Google, the greek police website will come up.
copy and paste the following line to your blog or site and forums:
pigs murderers
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008
"If you didn't care what happened to me,
And I didn't care for you,
We would zig zag our way through the boredom and pain
Occasionally glancing up through the rain.
Wondering which of the buggars to blame
And watching for pigs on the wing."
And I didn't care for you,
We would zig zag our way through the boredom and pain
Occasionally glancing up through the rain.
Wondering which of the buggars to blame
And watching for pigs on the wing."
Pink Floyd - Pigs on the Wing (Part One)
Ό,τι και να πω για τον νεκρό 15χρόνο, είναι λίγο... Όλοι πάνω κάτω έχουμε στεναχωρηθεί το ίδιο και έχουμε συγκλονιστεί με το συμβάν και προσπαθούμε σε συνδυασμό με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών να καταλάβουμε προς τα που βαδίζει αυτή η χώρα της διαφθοράς, της οικονομικής πολιτικής των τραπεζών, του σάπιου συστήματος δικαιοσύνης, των ιερών βαλιτσών το ύψους και του βάθους... Το χειρότερο της υπόθεσης είναι ότι οι μόνοι, που έμειναν "έκπληκτοι" και έκαναν λες και δεν περίμεναν ότι αργά η γρήγορα κάτι τέτοιο θα γινόταν, είναι τα αγαπημένα μας ΜΜΕ. Υπάρχει κάποιος από εσάς που δεν περίμενε κάτι τέτοιο??
Η άποψη μου πάνω κάτω ταυτίζεται με αυτή που παρουσιάζουν τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία ειδήσεων και που παρεμπιπτόντως τα δικά μας ΜΜΕ άρχισαν δειλά-δειλά να την ασπάζονται μετά από τρεις μέρες ΧΑΟΥΣ!!!!..Η δολοφονία του μικρού είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και δεν είναι κάτι εφήμερο... Ο Έλληνας δεν αντέχει άλλη εξαθλίωση και ψέμα...
Η εικόνα που έχουν αρκετές πόλεις της Ελλάδας και κυρίως η Αθήνα, είναι άθλια.. Αυτό όμως δεν έγινε χθες, προχθές η το ματωμένο αυτό Σάββατο... Είναι έτσι τα τελευταία χρόνια όπου ο απλός πολίτης προσπαθεί να φάει από τον διπλανό του (γι αυτό και ο διπλανός τρώει από αυτόν τώρα) και δεν τον νοιάζει αν καίγεται το σπίτι του διπλανού του (γι αυτό και ο διπλανός του, του καίει το σπίτι), πρέπει να πληρώνει την κοιλιά των πολιτικών και αυτών που είναι από πίσω (Κόκκαλης, Βγεννόπουλος, Λάτσης κλπ) αδρά... Πρέπει να πηγαίνει σε υποβαθμισμένα σχολεία, πανεπιστήμια. Πρέπει να περπατάει πάνω από αμάξια και μηχανάκια στο πεζοδρόμιο για να κάτσει σε μία ουρά του ΙΚΑ μπας και δει κανα φράγκο... αν δεν περπατάει τι κάνει?? Πρέπει σε αρκετές περιπτώσεις να "χρησιμοποιεί" μετανάστες γιατί πρέπει να είναι επιστήμονας... Πρέπει να βλέπει και να ακούει πόσα λεφτά πάνε πέρα δώθε κείθε από παπά σε υπουργό και πάλι σε παπά και πόσα λεφτά χαρίζει το κράτος στις τράπεζες... Και τι δεν πρέπει να κάνει?? Δεν πρέπει να έχει όνειρα... Έχουμε γεμίσει τρόμπες με γραβάτες και κοστούμια που τους νοιάζει μόνο η δική τους καλοπέραση...
Άρα το αν καλά κάνουν και τα σπάνε η όχι είναι μία άλλη πολύ μεγάλη κουβέντα το σίγουρο είναι ότι σε όλα αυτά εμπλέκονται διάφορες κοινωνικές ομάδες που έχουν φτάσει σε ένα αδιέξοδο.. εύκολο να το λες έτσι απλά... Είναι εύκολο όμως και να το σκεφτείς... Πως αλλιώς θα μπορούσε να μπει ένας Πακιστανός σε κατάστημα κινητών τηλεφώνων ή οπτικών ειδών χωρίς να τον κοιτάνε σαν κλέφτη??? Οπότε τους έκανε τη χάρη και μπήκε έτσι όπως η φαντασία τους, τους επιτάσσει... Σκεφτείτε τον να φοράει ένα ρολόι Rolex... Γιατί να μη κάψει ένας γηπεδικός τη βιβλιοθήκη της Νομικής?? Μήπως ξέρει τι είναι αυτά?? Αφού η πατρίδα του-θρησκεία του- οικογένεια του είναι το γήπεδο και η ομάδα του... Να μη μιλήσω καν για τους μεγαλύτερος χαφιέδες και ρουφιάνους μετά τους δωσίλογους, τους ασφ-αλήτες.. Δεν τα δικαιολογώ ίσα-ίσα που είμαι ενάντια.. Αλλά δε πάει άλλο και αυτό φαίνεται.. το μεγαλύτερο κακό είναι ότι είμαστε απαίδευτοι και κοιτάμε μόνο την πάρτη μας ... και δυστυχώς η παιδεία δεν κερδίζεται μόνο από τα βιβλία που αναγκαζόμαστε να διαβάζουμε εμείς οι τυχεροί που σπουδάσαμε και σπουδάζουμε γιατί και εκεί σαν τα κοράκια με μακριές γλώσσες πετάνε οι περισσότεροι....
Υ.Γ.1. Καλά κάνουν και καίνε τράπεζες και αστυνομικά τμήματα αλλά μακάρι να καιγόταν η βουλή... Εδώ κάηκαν τα δάση που μας προσέφεραν πολύ περισσότερα..
Υ.Γ.2. Soundtrack της Εβδομάδας : Animals - Pink Floyd. Κάπως έτσι είναι η κοινωνία μας... Ο δίσκος γράφτηκε 23 Ιανουαρίου του 1977.. και ρωτάω πόσο μπροστά έχει πάει η κοινωνία και οι αξίες της??
"You know that I care what happens to you,
And I know that you care for me.
So I don't feel alone,
Or the weight of the stone,
Now that I've found somewhere safe
To bury my bone.
And any fool knows a dog needs a home,
A shelter from pigs on the wing."
And I know that you care for me.
So I don't feel alone,
Or the weight of the stone,
Now that I've found somewhere safe
To bury my bone.
And any fool knows a dog needs a home,
A shelter from pigs on the wing."
Pink Floyd - Pigs on the Wing (Part Two)
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008
Καλο σχολιο στα ΝΕΑ. Γιατι η κυβερνηση απλα παρακολουθει
...Το κράτος, η Πολιτεία και η Αστυνομία... αφήνουν να καίγονται αυτοκίνητα και μαγαζιά. Αφήνουν την οργή για τη δολοφονία να αναμειχθεί με την οργή για τις καταστροφές. Όταν το μείγμα της οργής φτάσει στη σωστή αναλογία, η κυβέρνηση θα πάρει την κατάσταση στα χέρια της προσδοκώντας το αντίστοιχο πολιτικό όφελος. Μια δόση ανεξέλεγκτης βίας εγγράφεται στις ανοχές του συστήματος, που προστατεύεται εκφράζοντας ενοχές και επιτρέποντας την εκτόνωση των αποκλεισμένων, τους οποίους με αυτόν τον τρόπο ενσωματώνει. Υπό αυτήν την έννοια, η ανεξέλεγκτη βία είναι ελεγχόμενη. Αλλά το πολιτικό διακύβευμα παραμένει ο προσεταιρισμός (δηλαδή, ο έλεγχος) της μεσαίας τάξης. Η κυβέρνηση μπορεί να φαντασιώνεται έναν μικρό Μάη του ΄68 μέσα στον Δεκέμβρη του 2008, για να ανακάμψει πολιτικά. Αλλά και οι αντίπαλοί της δεν είναι ανυποψίαστοι εξωσυστημικοί. Ο καθένας πενθεί με τον τρόπο του.
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
Ακούστε και αυτό...
Ο Γιώργος Κακούσης μεταδίδει απίστευτες σκηνές που συνέβησαν χθές στην Ομόνοια από τον Alpha Radio! Πράγματα που επιμελώς ενώ συνέβεναν όλη την ημέρα χτές κανείς αλήτης δημοσιογράφος από την κωλοτηλεόραση δεν πίστευε ότι άξιζαν εικόνα! ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΕΡΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΧΤΕΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ!
http://papachatzis.tumblr.com/post/63589410/policeviolence
http://papachatzis.tumblr.com/post/63589410/policeviolence
Πάει καιρός που έχουν ξεφύγει
Αυτό το βιντεάκι το θυμάστε;;;
Και το άλλο;
http://garizo.blogspot.com/2008/12/blog-post_08.html
Και το άλλο;
http://garizo.blogspot.com/2008/12/blog-post_08.html
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008
Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008
allo ena kameno fwd...
| Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικάνικου κολλεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της SONY) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας. "Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικάνικη ιστορία;" λέει η δασκάλα. "Ποιος είπε 'δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο'" Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο : "Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια", απαντά. "Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: 'Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό'", ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα. "Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ", απαντά και πάλι ο Σουζούκι. Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει: "Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικάνικη ιστορία καλύτερα από σας!" Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία: "Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!" "Ποιος το είπε αυτό;;;"ρωτάει αυστηρά η δασκάλα. Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει: "Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς". Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. "Θέλω να ξεράσω",ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή. "Ποιος το είπε αυτό;;;" ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα. Και ο Σουζούκιπετάγεται πάλι: "Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991". Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: "Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω!!!" Και ο Σουζούκι,ψύχραιμα: "Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου". Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: "Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι". Ατάραχος ο γιαπωνέζος: "Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002". Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής: "Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο!!". Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι: "Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας,Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του". |
Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008
» ΕΚΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΣΗ - GHOST BUSTING
Ερευνητική ομάδα αναλμβάνει δώξεις φαντασμάτων από οικίες και λοιπούς χώρους. Μεγάλη εμπειρία, άρτιος τεχνικός εξοπλισμός. Η υπηρεσία δίνεται δωρεάν λόγω ερευνητικού προγράμματος. Τηλ 6946008633 Αιδ. Δημήτριοs
(apo tin athens voice tis proigoumenis pemptis-stili ´´xarizontai´´)
Loipon to thewrw aparaitito na kanoume mia ekfantasmatwsi
stin katalipsi pou leme na kanoume (einai kai dwrean)
o grammateas parakalw na to prosthesei sta praktika
dioti exw polu douleia twra
filia sta magoula
Ερευνητική ομάδα αναλμβάνει δώξεις φαντασμάτων από οικίες και λοιπούς χώρους. Μεγάλη εμπειρία, άρτιος τεχνικός εξοπλισμός. Η υπηρεσία δίνεται δωρεάν λόγω ερευνητικού προγράμματος. Τηλ 6946008633 Αιδ. Δημήτριοs
(apo tin athens voice tis proigoumenis pemptis-stili ´´xarizontai´´)
Loipon to thewrw aparaitito na kanoume mia ekfantasmatwsi
stin katalipsi pou leme na kanoume (einai kai dwrean)
o grammateas parakalw na to prosthesei sta praktika
dioti exw polu douleia twra
filia sta magoula
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
