"εδώ είναι τα εξάρχεια, μαρία;"

δημοσιεύτηκε χθες από anonymous στο indy.gr

"Είναι μέσα μάρτη βραδάκι κυριακης, φεύγω από το πάρκο-πρώην παρκινγκ στη Ναβαρίνου. Αυτό, στην νοητή ευθεία της Γρηγοροπουλου. ¨Έχει πιάσει ψύχρα είναι 10 ή ώρα.

Το διήμερο πέρασε σαν εκδρομή, από τις πιο παλιές, χωρίς σκιές ή άγχη. Μέσα σε 2 μέρες άλλαξε πάλι και έγινε ακόμη πιο ζωντανό, απαλλάσσεται από την επίπεδη άσφαλτο και αποκτά μια παιδική χαρά, με ξύλινα παιχνίδια, πολλά παρτέρια, δέντρα, ζεστό κόκκινο χώμα, μεγάλα παγκάκια, φεύγουν τα μπάζα, γεμίζει….γέμισε με κόσμο!! Με βλέμματα ζεστά, με χαμόγελα, με χέρια ενωμένα που δούλευαν ,χάιδευαν, τάιζαν, έπαιζαν, με πολλά μωρά. (και γω που νόμιζα ότι αυτή η πόλη δεν έχει παιδιά ή τα κρύβει και τα βγάζει μόνο την τελευταία μέρα του καρναβαλιού για μια βόλτα στο Ζάππειο..)

Ήρθαν όλοι και όλες εκεί, κάτω από τον πρωινό αχνιστό ήλιο: παππούδες που έσκαψαν όπως παλιά, μπαμπάδες με τα μωρά στους ώμους, παιδάκια που τους πήρε μια μέρα για να ξεκολλήσουν από τη μάνα τους και να αρχίσουν να τρέχουν πάνω-κάτω ελεύθερα στο πάρκο, ζευγαράκια όλων των ηλικιών, ζωάκια που λιάστηκαν στον ήλιο.

Η προσφορά ήταν σε όλα απλόχερη: έφερε ο κόσμος υλικά, χώμα, λουλούδια, σχέδια, φαγητό ,μουσική, παιχνίδια, γνωριστήκαμε, και φάνηκε πόσο το είχαμε ανάγκη…κι όλα αυτά για λίγο πράσινο στην πόλη για έναν ελεύθερο δημόσιο χώρο με νόημα για τους κατοίκους, στο κέντρο ποιος να το λεγε…

Το μεσημέρι κάθομαι σε ένα παγκάκι μεγάλο, ανάμεσα σε τούτο τον κόσμο. Δίπλα μου κάθεται μια νέα γιαγιά και καθώς κοιμίζει την εγγονή της ,και ρωτάει την κόρη της : ΄εδώ είναι τα εξάρχεια , μαρία;’….δεν ξέρω αλλά γέμισαν τα μάτια μου…με είδε και βιάστηκε να μου εξηγήσει ότι ήρθε από την επαρχεία…και γω βιάστηκα να της απαντήσω πως ,ναι αυτά είναι τα εξάρχεια…αυτά με τις πιο αγνές , γλυκές ,σκληρές επιθυμίες…αυτά είναι, στην νοητή ευθεία του δεκεμβρη… "