Παντού και πάντα τα ιδια... για να ευθυμήσουμε λίγο!
Πριν από 15 χρόνια
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008
The logic of colonnialism
Συγγνωμη για την αγγλικην αλλα το αρθρο ειναι πολυ μεγαλο για να το μεταφρασω.
Ηρθε αλλος ενας πολεμος (οσο πανε και χειροετερευουν στην απανθρωπια τους) για να μας θυμισει οτι οσο η δυση κανει χαρουμενα χριστουγεννα, οι αδυναμοι παντα υποφερουν.
Αντε και καλη χρονια.
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2008/dec/29/gaza-hamas-israel
Ηρθε αλλος ενας πολεμος (οσο πανε και χειροετερευουν στην απανθρωπια τους) για να μας θυμισει οτι οσο η δυση κανει χαρουμενα χριστουγεννα, οι αδυναμοι παντα υποφερουν.
Αντε και καλη χρονια.
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2008/dec/29/gaza-hamas-israel
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008
Μετα απο τους φωτορεπορτερ και η επιτροπη συνταγματικων δικαιωματων
Παιδια διαβαστε αυτο.
Αν καποιος γουσταρει να βοηθησει να προχωρησουμε το θεμα παραπερα να μου το πει!
http://www.tvxs.gr/v2323
Αν καποιος γουσταρει να βοηθησει να προχωρησουμε το θεμα παραπερα να μου το πει!
http://www.tvxs.gr/v2323
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
συλληφθέντες
την αλληλεγγύη με τον τρόπο τους εξέφρασαν οι φωτορεπόρτερ στους συλληφθέντες συγκεντρώνοντας υλικό που μπορεί να αξιοποιηθεί στα δικαστήρια για την υπεράσπιση παιδιών που έχουν συλληφθεί στα επεισόδια των τελευταίων ημερών. δείτε τις φώτος κι όποιος έχει και άλλες ας τις δημοσιεύσει.
η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008
Ολλανδία: Ίδρυμα για την ανάπτυξη της κριτικής σκέψη των παιδιών προς τη διαφήμιση
Μια διαφορετικη ειδηση απο τα ξενα γιατι παθαμε και λιγο οβερντοουζ σημερα με τα αντικαλαντα (τα περασαμε ομως τρέλα!)
http://www.tvxs.gr/v2237
Γιατι εμεις να απεχουμε τοσο πολυ απο τετοια πραματα ρε αδερφακι μου;
http://www.tvxs.gr/v2237
Γιατι εμεις να απεχουμε τοσο πολυ απο τετοια πραματα ρε αδερφακι μου;
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
ΤΑΧΥΡΥΘΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ - - LE GREC ACCELERE POUR DEBUTANTS
δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε.....
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
------> ω έλατο!!!
παιδία νομίζω οτι το μεγαλύτερο μας όπλο είναι το χιούμορ με αυτό νομίζω οτι πρέπει να παλεύουμε καθημερινά όπου κι αν είμαστε, αυτή η πόλη δεν πρέπει να επιστρέψει στην κανονικότητα.
-----> επίσης: ο αδερφός σε συνέντευξη στο τιβι χωρίς σύνορα..
παιδία νομίζω οτι το μεγαλύτερο μας όπλο είναι το χιούμορ με αυτό νομίζω οτι πρέπει να παλεύουμε καθημερινά όπου κι αν είμαστε, αυτή η πόλη δεν πρέπει να επιστρέψει στην κανονικότητα.
-----> επίσης: ο αδερφός σε συνέντευξη στο τιβι χωρίς σύνορα..
ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ ΑΘΩΟ ΦΑΝΤΑΡΟ
Μεχρι που θα φτασει αυτη η κατασταση;;;;;;;;;;;
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=12972
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=12972
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008
3h ebdomada paidia, sunexizoume
http://www.nassoskappa.com/?p=1019
afisses [merikes einai ligo overdesigned, alla uparxoun kai polles kales]
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
κειμενο που μου μοιραστηκε στην χθεσινη πορεία..
Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας
Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας...
Μετά από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ζούμε μια πρωτοφανή κατάσταση αναβρασμού, ένα ξεχείλισμα οργής που δεν λέει να σταματήσει. Μπροστάρηδες σε αυτό τον ξεσηκωμό είναι οι μαθητές, οι οποίοι με αστείρευτο πάθος και με ένα πηγαίο αυθορμητισμό έχουν ανατρέψει όλα τα δεδομένα. Δεν μπορείς να σταματήσεις κάτι που δεν ελέγχεις, κάτι που οργανώνεται αυθόρμητα και με όρους που δεν κατανοείς. Αυτή είναι η ομορφιά αυτού του ξεσηκωμού. Οι μαθητές κάνουν ιστορία και αφήνουν τους άλλους να τη εντάξουν ιδεολογικά και να τη γράψουν. Οι δρόμοι, η πρωτοβουλία, το πάθος είναι δικό τους.
Μέσα στα πλαίσια της γενικότερης κινητοποίησης, με ατμομηχανή τα μαθητικά συλλαλητήρια, υπάρχει και μια μαζική συμμετοχή της δεύτερης γενιάς των μεταναστών και αρκετών προσφύγων. Οι πρόσφυγες κατεβαίνουν μεμονωμένα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη οργάνωση, με έναν αυθορμητισμό και με μια ορμή που χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις τους. Αυτοί τη στιγμή είναι το πιο μαχητικό κομμάτι των ξένων στη Ελλάδα. Έτσι και αλλιώς είναι πολύ λίγα αυτά που έχουν να χάσουν.
Τα παιδιά των μεταναστών κινητοποιούνται μαζικά και δυναμικά κυρίως μέσα στα πλαίσια των σχολικών και φοιτητικών δράσεων ή μέσα από τις οργανώσεις της αριστεράς και άκρας αριστεράς. Είναι και το πιο ενταγμένο κομμάτι των μεταναστών, το πιο θαρραλέο. Δεν είναι σαν τους γονείς τους που ήρθαν με σκυμμένο το κεφάλι σαν να ζητιανεύανε ένα κομμάτι ψωμί. Είναι μέρος της ελληνικής κοινωνίας, καθώς δεν γνώρισαν άλλη. Δεν ζητιανεύουν κάτι, διεκδικούν δυναμικά να είναι ισότιμοι με τους έλληνες συμμαθητές τους. Ισότιμοι στα δικαιώματα, στο δρόμο, στα όνειρα.
Για μας τους οργανωμένους μετανάστες είναι ένας δεύτερος γαλλικός Νοέμβρης του 2005. Δεν είχαμε ποτέ αυταπάτες ότι όταν η οργή του κόσμου ξεχείλιζε θα μπορούσαμε να την κατευθύνουμε. Παρά τους αγώνες που έχουμε δώσει όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν μπορέσαμε να πετύχουμε τέτοιες μαζικές αντιδράσεις. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι δρόμοι. Η κραυγή που ακούγεται είναι για τα 18 χρόνια βίας, καταπίεσης, εκμετάλλευσης, εξευτελισμού. Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας.
Αυτές οι μέρες είναι για τους εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες δολοφονημένους στα σύνορα, στα τμήματα, στους χώρους εργασίας. Είναι για τους δολοφονημένους από μπάτσους ή αγανακτισμένους πολίτες. Είναι για τους δολοφονημένους επειδή πέρασαν τα σύνορα, επειδή δούλευαν σαν τα σκυλιά, επειδή δεν σκύψανε το κεφάλι, για το τίποτα. Είναι για τον Γκραμόζ Παλούσι, τον Λουάν Μπερντελίμα, τον Εντισόν Γιάχαϊ, τον Τόνυ Ονόυχα, τον Αμπντουρακίμ Ιντρίζ, τον Μοντασέρ Μοχάμεντ Ασράφ και τόσους άλλους που δεν ξεχάσαμε.
Αυτές οι μέρες είναι για την καθημερινή αστυνομική βία που έχει μείνει αναπάντητη, ατιμώρητη. Είναι για τον εξευτελισμό στα σύνορα, στα κέντρα αλλοδαπών που συνεχίζεται ακόμα. Είναι για τις κατάφωρες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, τους μετανάστες και πρόσφυγες που είναι άδικα στις φυλακές, τη δικαιοσύνη που μας στερήθηκε. Ακόμα και τώρα, στις μέρες και νύχτες του ξεσηκωμού, οι μετανάστες πληρώνουν βαρύ τίμημα με επιθέσεις ακροδεξιών και μπάτσων, με απελάσεις και ποινές φυλάκισης που τα δικαστήρια μοιράζουν με χριστιανική αγάπη σε εμάς τους άπιστους.
Αυτές οι μέρες είναι για την εκμετάλλευση που συνεχίζεται αμείωτη για 18 χρόνια. Είναι για τους αγώνες που δεν ξεχάστηκαν στους κάμπους στο Βόλο, τα ολυμπιακά έργα, την Αμαλιάδα. Είναι για τον ιδρώτα και το αίμα των γονιών μας, για τη μαύρη εργασία, τα ατελείωτα ωράρια. Είναι για τα παράβολα, τα πρόστιμα, τα ένσημα που πληρώνουμε και δεν θα μας αναγνωριστούν ποτέ. Είναι για τα χαρτιά που θα κυνηγάμε μια ζωή σαν να είναι λαχείο.
Αυτές οι μέρες είναι για το τίμημα που πληρώνουμε απλά για να υπάρχουμε, να αναπνέουμε. Είναι για όσες φορές σφίξαμε τα δόντια, για τις προσβολές που ανεχτήκαμε, τις ήττες που χρεωθήκαμε. Είναι για όσες φορές δεν αντιδράσαμε ενώ είχαμε όλους τους λόγους του κόσμου. Είναι για όσες φορές αντιδράσαμε και ήμασταν μόνοι γιατί ο θάνατος και η οργή μας δεν χωράγανε σε σχήματα, δεν έφερναν ψήφους, δεν πουλούσαν στα δελτία των 8.
Αυτές οι μέρες είναι όλων των περιθωριακών, των αποκλεισμένων, των ανθρώπων με τα δύσκολα ονόματα και τις άγνωστες ιστορίες. Είναι για όσους πεθαίνουν καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, για όσους δολοφονούνται στα σύνορα ή στην Πέτρου Ράλλη, είναι των τσιγγάνων στο Ζεφύρι, των ναρκομανών στα Εξάρχεια. Αυτές οι μέρες είναι των παιδιών της Μεσολογγίου, των ανένταχτων, των ανεξέλεγκτων μαθητών. Χάρης στον Αλέξη αυτές οι μέρες είναι όλων μας.
18 χρόνια βουβής οργής είναι πολλά.
Όλοι στους δρόμους, για την αλληλεγγύη & την αξιοπρέπεια!
Δεν ξεχάσαμε, δεν ξεχνάμε, αυτές οι μέρες είναι και δικές σας
Για τον Λουάν, τον Τόνυ, τον Μοχάμεντ, τον Αλέξη....
Στέκι Αλβανών Μεταναστών
www.steki-am.blogspot.com
Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας...
Μετά από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ζούμε μια πρωτοφανή κατάσταση αναβρασμού, ένα ξεχείλισμα οργής που δεν λέει να σταματήσει. Μπροστάρηδες σε αυτό τον ξεσηκωμό είναι οι μαθητές, οι οποίοι με αστείρευτο πάθος και με ένα πηγαίο αυθορμητισμό έχουν ανατρέψει όλα τα δεδομένα. Δεν μπορείς να σταματήσεις κάτι που δεν ελέγχεις, κάτι που οργανώνεται αυθόρμητα και με όρους που δεν κατανοείς. Αυτή είναι η ομορφιά αυτού του ξεσηκωμού. Οι μαθητές κάνουν ιστορία και αφήνουν τους άλλους να τη εντάξουν ιδεολογικά και να τη γράψουν. Οι δρόμοι, η πρωτοβουλία, το πάθος είναι δικό τους.
Μέσα στα πλαίσια της γενικότερης κινητοποίησης, με ατμομηχανή τα μαθητικά συλλαλητήρια, υπάρχει και μια μαζική συμμετοχή της δεύτερης γενιάς των μεταναστών και αρκετών προσφύγων. Οι πρόσφυγες κατεβαίνουν μεμονωμένα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη οργάνωση, με έναν αυθορμητισμό και με μια ορμή που χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις τους. Αυτοί τη στιγμή είναι το πιο μαχητικό κομμάτι των ξένων στη Ελλάδα. Έτσι και αλλιώς είναι πολύ λίγα αυτά που έχουν να χάσουν.
Τα παιδιά των μεταναστών κινητοποιούνται μαζικά και δυναμικά κυρίως μέσα στα πλαίσια των σχολικών και φοιτητικών δράσεων ή μέσα από τις οργανώσεις της αριστεράς και άκρας αριστεράς. Είναι και το πιο ενταγμένο κομμάτι των μεταναστών, το πιο θαρραλέο. Δεν είναι σαν τους γονείς τους που ήρθαν με σκυμμένο το κεφάλι σαν να ζητιανεύανε ένα κομμάτι ψωμί. Είναι μέρος της ελληνικής κοινωνίας, καθώς δεν γνώρισαν άλλη. Δεν ζητιανεύουν κάτι, διεκδικούν δυναμικά να είναι ισότιμοι με τους έλληνες συμμαθητές τους. Ισότιμοι στα δικαιώματα, στο δρόμο, στα όνειρα.
Για μας τους οργανωμένους μετανάστες είναι ένας δεύτερος γαλλικός Νοέμβρης του 2005. Δεν είχαμε ποτέ αυταπάτες ότι όταν η οργή του κόσμου ξεχείλιζε θα μπορούσαμε να την κατευθύνουμε. Παρά τους αγώνες που έχουμε δώσει όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν μπορέσαμε να πετύχουμε τέτοιες μαζικές αντιδράσεις. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι δρόμοι. Η κραυγή που ακούγεται είναι για τα 18 χρόνια βίας, καταπίεσης, εκμετάλλευσης, εξευτελισμού. Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας.
Αυτές οι μέρες είναι για τους εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες δολοφονημένους στα σύνορα, στα τμήματα, στους χώρους εργασίας. Είναι για τους δολοφονημένους από μπάτσους ή αγανακτισμένους πολίτες. Είναι για τους δολοφονημένους επειδή πέρασαν τα σύνορα, επειδή δούλευαν σαν τα σκυλιά, επειδή δεν σκύψανε το κεφάλι, για το τίποτα. Είναι για τον Γκραμόζ Παλούσι, τον Λουάν Μπερντελίμα, τον Εντισόν Γιάχαϊ, τον Τόνυ Ονόυχα, τον Αμπντουρακίμ Ιντρίζ, τον Μοντασέρ Μοχάμεντ Ασράφ και τόσους άλλους που δεν ξεχάσαμε.
Αυτές οι μέρες είναι για την καθημερινή αστυνομική βία που έχει μείνει αναπάντητη, ατιμώρητη. Είναι για τον εξευτελισμό στα σύνορα, στα κέντρα αλλοδαπών που συνεχίζεται ακόμα. Είναι για τις κατάφωρες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, τους μετανάστες και πρόσφυγες που είναι άδικα στις φυλακές, τη δικαιοσύνη που μας στερήθηκε. Ακόμα και τώρα, στις μέρες και νύχτες του ξεσηκωμού, οι μετανάστες πληρώνουν βαρύ τίμημα με επιθέσεις ακροδεξιών και μπάτσων, με απελάσεις και ποινές φυλάκισης που τα δικαστήρια μοιράζουν με χριστιανική αγάπη σε εμάς τους άπιστους.
Αυτές οι μέρες είναι για την εκμετάλλευση που συνεχίζεται αμείωτη για 18 χρόνια. Είναι για τους αγώνες που δεν ξεχάστηκαν στους κάμπους στο Βόλο, τα ολυμπιακά έργα, την Αμαλιάδα. Είναι για τον ιδρώτα και το αίμα των γονιών μας, για τη μαύρη εργασία, τα ατελείωτα ωράρια. Είναι για τα παράβολα, τα πρόστιμα, τα ένσημα που πληρώνουμε και δεν θα μας αναγνωριστούν ποτέ. Είναι για τα χαρτιά που θα κυνηγάμε μια ζωή σαν να είναι λαχείο.
Αυτές οι μέρες είναι για το τίμημα που πληρώνουμε απλά για να υπάρχουμε, να αναπνέουμε. Είναι για όσες φορές σφίξαμε τα δόντια, για τις προσβολές που ανεχτήκαμε, τις ήττες που χρεωθήκαμε. Είναι για όσες φορές δεν αντιδράσαμε ενώ είχαμε όλους τους λόγους του κόσμου. Είναι για όσες φορές αντιδράσαμε και ήμασταν μόνοι γιατί ο θάνατος και η οργή μας δεν χωράγανε σε σχήματα, δεν έφερναν ψήφους, δεν πουλούσαν στα δελτία των 8.
Αυτές οι μέρες είναι όλων των περιθωριακών, των αποκλεισμένων, των ανθρώπων με τα δύσκολα ονόματα και τις άγνωστες ιστορίες. Είναι για όσους πεθαίνουν καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, για όσους δολοφονούνται στα σύνορα ή στην Πέτρου Ράλλη, είναι των τσιγγάνων στο Ζεφύρι, των ναρκομανών στα Εξάρχεια. Αυτές οι μέρες είναι των παιδιών της Μεσολογγίου, των ανένταχτων, των ανεξέλεγκτων μαθητών. Χάρης στον Αλέξη αυτές οι μέρες είναι όλων μας.
18 χρόνια βουβής οργής είναι πολλά.
Όλοι στους δρόμους, για την αλληλεγγύη & την αξιοπρέπεια!
Δεν ξεχάσαμε, δεν ξεχνάμε, αυτές οι μέρες είναι και δικές σας
Για τον Λουάν, τον Τόνυ, τον Μοχάμεντ, τον Αλέξη....
Στέκι Αλβανών Μεταναστών
www.steki-am.blogspot.com
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008
apo to occupiedlondon.org
The longest week of our lives
Saturday, December 13, 2008
Last night, I met a friend of Alexandros’ who was sitting close to him when he was assassinated. Standing there silently, listening to him describe the moments of the assassination (for the n-th time I imagine) I couldn’t help but think: How many years did this kid grow over these seven days? Listening to him explain exactly how the cop is now attempting to cover up the story, how the ricocheting scenario can’t possibly stand… Seeing him argue how we need to change our tactics to take our struggle forward. Joking with us about the incapacity of the indymedia servers to hold the incoming traffic in the first days of the revolt. How many years did he grow? I can’t help but think; they took 15 years from Alexandros, but years and years of life were transplanted into all of us who are here now. In these days of revolt, normalilty and normal time have been suspended - finally giving us ample time in which to live and grow. For this reason, as for a million others, there is simply no way back now: time can’t move backward, what we have lived cannot be unlived. “Remember this”, I heard the old man telling his grandson at the spontaneous mural for Alexandros at the spot of his assasination. “Remember that it is always authority killing the people, it is always the powerful who kill the powerless”. The kid will never forget this week, none of us will. This is the longest week of our lives.
Saturday, 5 pm. Four hours before a full week from the assassination. We are preparing to take the streets again. This night, too, is your night Alexandros.
Saturday, December 13, 2008
Last night, I met a friend of Alexandros’ who was sitting close to him when he was assassinated. Standing there silently, listening to him describe the moments of the assassination (for the n-th time I imagine) I couldn’t help but think: How many years did this kid grow over these seven days? Listening to him explain exactly how the cop is now attempting to cover up the story, how the ricocheting scenario can’t possibly stand… Seeing him argue how we need to change our tactics to take our struggle forward. Joking with us about the incapacity of the indymedia servers to hold the incoming traffic in the first days of the revolt. How many years did he grow? I can’t help but think; they took 15 years from Alexandros, but years and years of life were transplanted into all of us who are here now. In these days of revolt, normalilty and normal time have been suspended - finally giving us ample time in which to live and grow. For this reason, as for a million others, there is simply no way back now: time can’t move backward, what we have lived cannot be unlived. “Remember this”, I heard the old man telling his grandson at the spontaneous mural for Alexandros at the spot of his assasination. “Remember that it is always authority killing the people, it is always the powerful who kill the powerless”. The kid will never forget this week, none of us will. This is the longest week of our lives.
Saturday, 5 pm. Four hours before a full week from the assassination. We are preparing to take the streets again. This night, too, is your night Alexandros.
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008
Αλίμονο
Αλίμονο στο παιδί που δεν είναι αντιεξουσιάστρια
Αλίμονο στο παιδί που σέβεται την τάξη
Αλίμονο στο παιδί που είναι κοντύτερο από τον φόβο
Αλίμονο στο παιδί που δεν είναι ψηλότερο από τους μεγάλους
Αλίμονο στο παιδί που έχει περισσότερα δάκρυα από γροθιές
Αλίμονο στο παιδί που δεν καίει σύμβολα
Αλίμονο στο παιδί που δεν ονειρεύεται να λάμψει σαν μολότωφ
Αλίμονο στο παιδί που δεν έχει κοφτερά χείλη
Αλίμονο στο παιδί που προστατεύει την καρδιά του
Αλίμονο στο παιδί που δεν καίει τη φωτιά
Αλίμονο στο παιδί που κρύβει στην τσέπη του κερί αντί για πέτρα
Αλίμονο στο παιδί που ακούει τις ειδήσεις
Αλίμονο στο παιδί που δεν είναι ποιήτρια
Αλίμονο στο παιδί που δεν εκδικείται για τον φίλο του
Αλίμονο στο παιδί που δολοφονήθηκε παιδί
tou jazra
Αλίμονο στο παιδί που σέβεται την τάξη
Αλίμονο στο παιδί που είναι κοντύτερο από τον φόβο
Αλίμονο στο παιδί που δεν είναι ψηλότερο από τους μεγάλους
Αλίμονο στο παιδί που έχει περισσότερα δάκρυα από γροθιές
Αλίμονο στο παιδί που δεν καίει σύμβολα
Αλίμονο στο παιδί που δεν ονειρεύεται να λάμψει σαν μολότωφ
Αλίμονο στο παιδί που δεν έχει κοφτερά χείλη
Αλίμονο στο παιδί που προστατεύει την καρδιά του
Αλίμονο στο παιδί που δεν καίει τη φωτιά
Αλίμονο στο παιδί που κρύβει στην τσέπη του κερί αντί για πέτρα
Αλίμονο στο παιδί που ακούει τις ειδήσεις
Αλίμονο στο παιδί που δεν είναι ποιήτρια
Αλίμονο στο παιδί που δεν εκδικείται για τον φίλο του
Αλίμονο στο παιδί που δολοφονήθηκε παιδί
tou jazra
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008
«Η εξέγερση των καλομαθημένων»
Πόσα καλά μας ξέρουν... Μεταφέρω το άρθρο αυτούσιο όπως το βρήκα στην ελληνική έκδοση της deutsche welle!
Η γερμανική, εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit αναλύει σε εκτενές σχόλιό της με τίτλο «Η εξέγερση των καλομαθημένων» τα πρωτοφανή γεγονότα στην Ελλάδα:
Η γερμανική, εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit αναλύει σε εκτενές σχόλιό της με τίτλο «Η εξέγερση των καλομαθημένων» τα πρωτοφανή γεγονότα στην Ελλάδα:
«Η αθηναϊκή εξέγερση προέρχεται από τα μεσαία στρώματα, είναι ελληνική, αλλά στρέφεται εναντίον Ελλήνων, εναντίον ενός σάπιου κράτους, εναντίον ενός πελατειακού συστήματος και εναντίον των βεβιασμένων μεταρρυθμίσεων.»
«Από πού πηγάζει όμως η ανεκτικότητα έναντι των παραβάσεων της έννομης τάξης;
Χωρίς την τραυματική ιστορία της Ελλάδας στον 20ου αιώνα δεν είναι ερμηνεύσιμη. Οι παππούδες, αυτών που βρίσκονται στο δρόμο, υπέφεραν στην ναζιστική κατοχή, μετά την κατοχή ακολούθησε ο εμφύλιος και το μακελειό των ακροδεξιών τραμπούκων που κυνηγούσαν και δολοφονούσαν ακόμη και όποιον έμοιαζε με κομμουνιστή.
Οι πληγές του παρελθόντος είναι λοιπόν που τροφοδοτούν την παρούσα ανε
κτικότητα.»
«Η παρούσα κατάσταση είναι απαράδεκτη, αλλά οι αλλαγές είναι ακόμη πιο απαράδεκτες»
«Η Ελλάδα δεν βιώνει την επανάσταση των καταραμένων, αλλά την εξέγερση των καλομαθημένων, που σήμερα στέκονται μπροστά στο τίποτα.
Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό πολύ σύγχρονο φαινόμενο.
Πολλοί από τους Έλληνες που βρίσκονται τώρα στους δρόμους απέκτησαν το πολυπόθητο πτυχίο τους με φροντιστήρια που πληρώθηκαν ακριβά από τους γονείς τους. Απέκτησαν ελληνικό πτυχίο, μάστερ στην Αγγλία, ξέρουν δύο με τρεις ξένες γλώσσες και πέντε διαφορετικά προγράμματα στο κομπιούτερ.
Έφτασαν στα 35 τους, ζουν ακόμη στο πατρικό τους σπίτι, δεν βρίσκουν δουλειά, και αν έχουν, δεν μπορεί να ζήσουν απ’ αυτή.
Τους καλούς βαθμούς ακολούθησαν κακοπληρωμένες δουλειές.
Όμως κάθε Έλληνας ξέρει τουλάχιστον κάποιον που έκανε καριέρα με κακούς βαθμούς, αλλά με κάποιο θείο σε κυβερνητικό κόμμα.»
«Στους δρόμους της Αθήνας μαίνονται ‘οι δήθεν επαναστάτες’, που θέλουν να ξαναζωντανέψουν το μύθο του χθες.
Το ελληνικό δίλημμα: Η παρούσα κατάσταση είναι απαράδεκτη, αλλά οι αλλαγές είναι ακόμη πιο απαράδεκτες.
Στο θέμα αυτό ο Λένιν και ο Στάλιν είχαν σαφώς μεγαλύτερη έμπνευση.»
Εγώ να συμπληρώσω μονάχα πως όσο και αν με πειράζει το άρθρο δεν μπορώ να μην συμφωνήσω γαμώτο μου!
Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008
Lets all google bomb Greek police.
On your blogs and sites place a link to the Greek Police web site with anchor text "pigs murderers"
If enough links exist, when someone searches for "pigs murders" on Google, the greek police website will come up.
copy and paste the following line to your blog or site and forums:
pigs murderers
On your blogs and sites place a link to the Greek Police web site with anchor text "pigs murderers"
If enough links exist, when someone searches for "pigs murders" on Google, the greek police website will come up.
copy and paste the following line to your blog or site and forums:
pigs murderers
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008
"If you didn't care what happened to me,
And I didn't care for you,
We would zig zag our way through the boredom and pain
Occasionally glancing up through the rain.
Wondering which of the buggars to blame
And watching for pigs on the wing."
And I didn't care for you,
We would zig zag our way through the boredom and pain
Occasionally glancing up through the rain.
Wondering which of the buggars to blame
And watching for pigs on the wing."
Pink Floyd - Pigs on the Wing (Part One)
Ό,τι και να πω για τον νεκρό 15χρόνο, είναι λίγο... Όλοι πάνω κάτω έχουμε στεναχωρηθεί το ίδιο και έχουμε συγκλονιστεί με το συμβάν και προσπαθούμε σε συνδυασμό με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών να καταλάβουμε προς τα που βαδίζει αυτή η χώρα της διαφθοράς, της οικονομικής πολιτικής των τραπεζών, του σάπιου συστήματος δικαιοσύνης, των ιερών βαλιτσών το ύψους και του βάθους... Το χειρότερο της υπόθεσης είναι ότι οι μόνοι, που έμειναν "έκπληκτοι" και έκαναν λες και δεν περίμεναν ότι αργά η γρήγορα κάτι τέτοιο θα γινόταν, είναι τα αγαπημένα μας ΜΜΕ. Υπάρχει κάποιος από εσάς που δεν περίμενε κάτι τέτοιο??
Η άποψη μου πάνω κάτω ταυτίζεται με αυτή που παρουσιάζουν τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία ειδήσεων και που παρεμπιπτόντως τα δικά μας ΜΜΕ άρχισαν δειλά-δειλά να την ασπάζονται μετά από τρεις μέρες ΧΑΟΥΣ!!!!..Η δολοφονία του μικρού είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και δεν είναι κάτι εφήμερο... Ο Έλληνας δεν αντέχει άλλη εξαθλίωση και ψέμα...
Η εικόνα που έχουν αρκετές πόλεις της Ελλάδας και κυρίως η Αθήνα, είναι άθλια.. Αυτό όμως δεν έγινε χθες, προχθές η το ματωμένο αυτό Σάββατο... Είναι έτσι τα τελευταία χρόνια όπου ο απλός πολίτης προσπαθεί να φάει από τον διπλανό του (γι αυτό και ο διπλανός τρώει από αυτόν τώρα) και δεν τον νοιάζει αν καίγεται το σπίτι του διπλανού του (γι αυτό και ο διπλανός του, του καίει το σπίτι), πρέπει να πληρώνει την κοιλιά των πολιτικών και αυτών που είναι από πίσω (Κόκκαλης, Βγεννόπουλος, Λάτσης κλπ) αδρά... Πρέπει να πηγαίνει σε υποβαθμισμένα σχολεία, πανεπιστήμια. Πρέπει να περπατάει πάνω από αμάξια και μηχανάκια στο πεζοδρόμιο για να κάτσει σε μία ουρά του ΙΚΑ μπας και δει κανα φράγκο... αν δεν περπατάει τι κάνει?? Πρέπει σε αρκετές περιπτώσεις να "χρησιμοποιεί" μετανάστες γιατί πρέπει να είναι επιστήμονας... Πρέπει να βλέπει και να ακούει πόσα λεφτά πάνε πέρα δώθε κείθε από παπά σε υπουργό και πάλι σε παπά και πόσα λεφτά χαρίζει το κράτος στις τράπεζες... Και τι δεν πρέπει να κάνει?? Δεν πρέπει να έχει όνειρα... Έχουμε γεμίσει τρόμπες με γραβάτες και κοστούμια που τους νοιάζει μόνο η δική τους καλοπέραση...
Άρα το αν καλά κάνουν και τα σπάνε η όχι είναι μία άλλη πολύ μεγάλη κουβέντα το σίγουρο είναι ότι σε όλα αυτά εμπλέκονται διάφορες κοινωνικές ομάδες που έχουν φτάσει σε ένα αδιέξοδο.. εύκολο να το λες έτσι απλά... Είναι εύκολο όμως και να το σκεφτείς... Πως αλλιώς θα μπορούσε να μπει ένας Πακιστανός σε κατάστημα κινητών τηλεφώνων ή οπτικών ειδών χωρίς να τον κοιτάνε σαν κλέφτη??? Οπότε τους έκανε τη χάρη και μπήκε έτσι όπως η φαντασία τους, τους επιτάσσει... Σκεφτείτε τον να φοράει ένα ρολόι Rolex... Γιατί να μη κάψει ένας γηπεδικός τη βιβλιοθήκη της Νομικής?? Μήπως ξέρει τι είναι αυτά?? Αφού η πατρίδα του-θρησκεία του- οικογένεια του είναι το γήπεδο και η ομάδα του... Να μη μιλήσω καν για τους μεγαλύτερος χαφιέδες και ρουφιάνους μετά τους δωσίλογους, τους ασφ-αλήτες.. Δεν τα δικαιολογώ ίσα-ίσα που είμαι ενάντια.. Αλλά δε πάει άλλο και αυτό φαίνεται.. το μεγαλύτερο κακό είναι ότι είμαστε απαίδευτοι και κοιτάμε μόνο την πάρτη μας ... και δυστυχώς η παιδεία δεν κερδίζεται μόνο από τα βιβλία που αναγκαζόμαστε να διαβάζουμε εμείς οι τυχεροί που σπουδάσαμε και σπουδάζουμε γιατί και εκεί σαν τα κοράκια με μακριές γλώσσες πετάνε οι περισσότεροι....
Υ.Γ.1. Καλά κάνουν και καίνε τράπεζες και αστυνομικά τμήματα αλλά μακάρι να καιγόταν η βουλή... Εδώ κάηκαν τα δάση που μας προσέφεραν πολύ περισσότερα..
Υ.Γ.2. Soundtrack της Εβδομάδας : Animals - Pink Floyd. Κάπως έτσι είναι η κοινωνία μας... Ο δίσκος γράφτηκε 23 Ιανουαρίου του 1977.. και ρωτάω πόσο μπροστά έχει πάει η κοινωνία και οι αξίες της??
"You know that I care what happens to you,
And I know that you care for me.
So I don't feel alone,
Or the weight of the stone,
Now that I've found somewhere safe
To bury my bone.
And any fool knows a dog needs a home,
A shelter from pigs on the wing."
And I know that you care for me.
So I don't feel alone,
Or the weight of the stone,
Now that I've found somewhere safe
To bury my bone.
And any fool knows a dog needs a home,
A shelter from pigs on the wing."
Pink Floyd - Pigs on the Wing (Part Two)
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008
Καλο σχολιο στα ΝΕΑ. Γιατι η κυβερνηση απλα παρακολουθει
...Το κράτος, η Πολιτεία και η Αστυνομία... αφήνουν να καίγονται αυτοκίνητα και μαγαζιά. Αφήνουν την οργή για τη δολοφονία να αναμειχθεί με την οργή για τις καταστροφές. Όταν το μείγμα της οργής φτάσει στη σωστή αναλογία, η κυβέρνηση θα πάρει την κατάσταση στα χέρια της προσδοκώντας το αντίστοιχο πολιτικό όφελος. Μια δόση ανεξέλεγκτης βίας εγγράφεται στις ανοχές του συστήματος, που προστατεύεται εκφράζοντας ενοχές και επιτρέποντας την εκτόνωση των αποκλεισμένων, τους οποίους με αυτόν τον τρόπο ενσωματώνει. Υπό αυτήν την έννοια, η ανεξέλεγκτη βία είναι ελεγχόμενη. Αλλά το πολιτικό διακύβευμα παραμένει ο προσεταιρισμός (δηλαδή, ο έλεγχος) της μεσαίας τάξης. Η κυβέρνηση μπορεί να φαντασιώνεται έναν μικρό Μάη του ΄68 μέσα στον Δεκέμβρη του 2008, για να ανακάμψει πολιτικά. Αλλά και οι αντίπαλοί της δεν είναι ανυποψίαστοι εξωσυστημικοί. Ο καθένας πενθεί με τον τρόπο του.
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
Ακούστε και αυτό...
Ο Γιώργος Κακούσης μεταδίδει απίστευτες σκηνές που συνέβησαν χθές στην Ομόνοια από τον Alpha Radio! Πράγματα που επιμελώς ενώ συνέβεναν όλη την ημέρα χτές κανείς αλήτης δημοσιογράφος από την κωλοτηλεόραση δεν πίστευε ότι άξιζαν εικόνα! ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΕΡΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΧΤΕΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ!
http://papachatzis.tumblr.com/post/63589410/policeviolence
http://papachatzis.tumblr.com/post/63589410/policeviolence
Πάει καιρός που έχουν ξεφύγει
Αυτό το βιντεάκι το θυμάστε;;;
Και το άλλο;
http://garizo.blogspot.com/2008/12/blog-post_08.html
Και το άλλο;
http://garizo.blogspot.com/2008/12/blog-post_08.html
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008
Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008
allo ena kameno fwd...
| Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικάνικου κολλεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της SONY) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας. "Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικάνικη ιστορία;" λέει η δασκάλα. "Ποιος είπε 'δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο'" Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο : "Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια", απαντά. "Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: 'Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό'", ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα. "Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ", απαντά και πάλι ο Σουζούκι. Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει: "Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικάνικη ιστορία καλύτερα από σας!" Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία: "Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!" "Ποιος το είπε αυτό;;;"ρωτάει αυστηρά η δασκάλα. Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει: "Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς". Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. "Θέλω να ξεράσω",ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή. "Ποιος το είπε αυτό;;;" ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα. Και ο Σουζούκιπετάγεται πάλι: "Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991". Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: "Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω!!!" Και ο Σουζούκι,ψύχραιμα: "Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου". Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: "Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι". Ατάραχος ο γιαπωνέζος: "Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002". Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής: "Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο!!". Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι: "Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας,Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του". |
Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008
» ΕΚΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΣΗ - GHOST BUSTING
Ερευνητική ομάδα αναλμβάνει δώξεις φαντασμάτων από οικίες και λοιπούς χώρους. Μεγάλη εμπειρία, άρτιος τεχνικός εξοπλισμός. Η υπηρεσία δίνεται δωρεάν λόγω ερευνητικού προγράμματος. Τηλ 6946008633 Αιδ. Δημήτριοs
(apo tin athens voice tis proigoumenis pemptis-stili ´´xarizontai´´)
Loipon to thewrw aparaitito na kanoume mia ekfantasmatwsi
stin katalipsi pou leme na kanoume (einai kai dwrean)
o grammateas parakalw na to prosthesei sta praktika
dioti exw polu douleia twra
filia sta magoula
Ερευνητική ομάδα αναλμβάνει δώξεις φαντασμάτων από οικίες και λοιπούς χώρους. Μεγάλη εμπειρία, άρτιος τεχνικός εξοπλισμός. Η υπηρεσία δίνεται δωρεάν λόγω ερευνητικού προγράμματος. Τηλ 6946008633 Αιδ. Δημήτριοs
(apo tin athens voice tis proigoumenis pemptis-stili ´´xarizontai´´)
Loipon to thewrw aparaitito na kanoume mia ekfantasmatwsi
stin katalipsi pou leme na kanoume (einai kai dwrean)
o grammateas parakalw na to prosthesei sta praktika
dioti exw polu douleia twra
filia sta magoula
Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008
कलेस्मा गिया तो सब्बतो!!
o titlos mou bghke sta aravika den kserw giati!!!
leei kalesma gia to sabbato!!
www.astikohorio.blogspot.com
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008
Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008
Paidakia mou omorfa,
na riksw ligo to epipedo mporw?
Sas stelnw foto apo skliri ergasia sto metaptuxiako!
Sas agapw polu
thelw polu na mazeutoume oloi mazi gurw apo to trapezi kai na pioume rakes
kai na suzitisoume mexri telikis ptwsis
sas agapw polu(to pa kai to ksanalew), mou lipete aperiorista kai aisthanomai idiaitera xaroumeni pou uparxetai
eiste , kata kapoio tropo kommati tis zois mou, kai kuriws eiste kala kai ugieis
xontra filia taksideuoun pros oles tis kateuthinseis!!!!!!!!!!
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008
Καπιταλισμός, πρόοδος, μέτρα και σταθμά
(συνέχεια από το σχόλιο Νο 27)
Που λετε, η παγκόσμια οικονομία μέχρι σήμερα μετράει την πρόοδο με βάση την οικονομική μεγέθυνση, την αύξηση δηλαδή του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το ίδιο μέτρο φυσικά ισχύει και για το εθνικό επίπεδο. Αυτό έχει γίνει πλέον αυτοσκοπός και εμμονή και είναι η βασική αρχή γύρω από την οποία οργανώνουμε την οικονομική μας ζωή. Η ανεπάρκεια όμως αυτού του μέτρου και η αποτυχία αυτού του οικνομικού μοντέλου φαίνεται από την κατάσταση που έχουμε φτάσει σήμερα. Το χρηματοοικονομικό σύστημα που στήριζε αυτήν την οικνομική μεγέθυνση κατέρρευσε. Το παγκόσμιο ΑΕΠ αυξάνεται αλλά ο μισός πλανήτης πεινάει. Σε λίγο θα πεινάσει και ο υπόλοιπος πλανήτης γιατί αυτή η ‘αέναη’ οικονομική μεγέθυνση κατασπατάλησε τους φυσικούς πόρους. Καλύπτουμε τόσες πολλές ανάγκες και έχουμε τόση ‘πρόοδο’, η κατάθλιψη όμως και άλλες ψυχικές ασθένειες γίνονται σιγά σιγά νούμερο ένα πιο θανάσιμες, χειρότερες και από τον καρκίνο και τις καρδιοπάθειες. Είμαστε ένας πιο ‘πλούσιος’ αλλά δυστυχισμένος κόσμος.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας καινούριος τρόπος να μιλάμε και να σκεφτόμαστε για οικονομικά θέματα και οικονομικά συστήματα. Τα οικονομικά έχουν ταυτιστεί με τον σκληρό καπιταλισμό, ενώ στην πραγματικότητα είναι το να βρίσκεις τρόπους να χρησιμοποιείς τους πόρους που έχεις σαν κοινωνία για να επιζήσεις. Και αυτό καθορίζει πόσο κοινωνικά δίκαιη είναι η κοινωνία, καθορίζει την κοινωνία την ίδια, τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα στην κοινωνία, εμάς τους ίδιους.
Όταν λέω καινούριο τρόπο να σκεφτόμαστε και να μιλάμε για οικονομικά θέματα εννοώ πραγματικά καινούριο τρόπο. Δεν μπορώ να δεχτώ οτι η μόνη εναλλακτική στη γλώσσα του Economist είναι το κείμενο που έστειλε ο Ηλίας σε εκείνο το mail. Έχουν δίκιο οι συγγραφείς σε πολλά θέματα (και άδικο σε μερικά) αλλά, πραγματικά, έλεος. ‘Προλεταριάτο’, αστοί’ ‘ταξικός πόλεμος’;;;; Διαβάζω κείμενο γραμμένο το 2008 ή ονειρεύομαι;;;; Αυτός ο λόγος πια είναι τελείως αναχρονιστικός και δε μου λέει τίποτα. Μοιάζει με μασημένη και φτυσμένη τροφή. Μπορεί να μη διάβασα καλά το κείμενο αλλά δεν είδα να προτείνει τίποτα ως εναλλακτική στο σύστημα εκτός από το να στηρίξουμε τους μαθητές και τους γιατρούς και τους υπαλλήλους του μετρό (!!!! – γράφουμε και όποιον πάρει ο χάρος) με γενική απεργία. «Να οξύνουμε την κρίση« λέει. Ναι ε; Και μετά την κατάρρευση τί; Ε, μωρέ κάτι θα βρούμε. Εδώ λοιπόν σε θέλω γείτονα. Τώρα που η πίστη σε αυτό το οικονομικό μοντέλο έχει κλονιστεί τώρα πρέπει να προτείνουμε και να απαιτήσουμε αλλαγές και ένα καινούριο σύστημα εφαρμόσιμο τώρα.
Απο’δω έχει πάρει το αυτί μου μερικές ιδέες που ίσως ακόμα είναι μακριά από το να προτείνουν ένα ολιστικό εναλλακτικό σύστημα αλλά τουλάχιστον προτείνουν κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση και μιλάνε σε όρους τωρινούς. Και δε μιλάω για πράσινο καπιταλισμό και μπούρδες γιατί καπιταλισμός και πράσινος είναι σχήμα οξύμωρο: ο καπιταλισμός σημαίνει αυξάνω το κέρδος μου και μεγενθύνω την οικονομία που σημαίνει χρησιμοποιώ όλο και περισότερους πόρους κλπ κλπ.
Πρώτα απ’όλα (κάτι για το πολύ άμεσο μέλλον) να τεθούν ανώτατα όρια στο μέγεθος των πιστωτικών οργανισμών. Τώρα που ο κρατικός τομέας εξαγόρασε τράπεζες για να τις ξελασπώσει μπορεί να τις σπασει σε μικρότερες για να είναι ελεγχόμενες και να μην παίζουν με τα λεφτά του κόσμου και να μην εξαρτάται κανενός η τύχη από το αν θα καταρρεύσουν. Έπειτα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ταχυδρομεία πιο πολύ στο μέλλον για τη μετάβαση σε τοπικά χρηματοπιστωτικά συστήματα και εργαλεία (μικρά, ανθρώπινα και με μεγαλύτερο έλεγχο από την τοπική κοινωνία). Αλλά αυτό τώρα είναι λίγο περίπλοκο να το εξηγήσω με συντομία.
Να εφαρμοστεί το μοντέλο των κοινωνικών επιχειρήσεων, δηλαδή μικρο-επιχειρήσεις από αυτοαπασχολούμενους που δεν έχουν σκοπό το κέρδος αλλά είναι βιοποριστικές, και φορολογούνται πολύ λίγο με τον όρο οτι προσφέρουν σημαντικό κοινωνικό έργο (πχ προσλαμβάνουν ανέργους ή απόφοιτους φυλακών και γενικώς άτομα στιγματισμένα που κανείς άλλος δεν προσλαμβάνει και έτσι μαθαίνουν μέσω της δουλειάς, συνήθως σε κοινωνικά ή περιβαλλοντικά projects).
Το μοντέλο Co-op, όπως κάποια τοπικά σουπερμάρκετ στη Νέα Υόρκη. Η ιδιοκτησία αυτών των σουπερμάρκετ ανήκει αποκλειστικά στα μέλη της κοινότητας-κοοπερατίβας-γειτονιάς. Και το να είσαι μέλος της κοοπερατίβας σημαίνει οτι δουλεύεις εκεί 3-4 ώρες την εβδομάδα τουλάχιστον δωρεάν. Σε αντάλλαγμα αγοράζεις τα προϊόντα (από τοπικές φάρμες που κι αυτές δουλεύον με το ίδιο μοντέλο κλπ) σχεδόν τσάμπα.
Τράπεζες χρόνου, όπου ο καθένας συνεισφέρει υπηρεσίες στην υπόλοιπη κοινότητα με αντάλλαγμα άλλες υπηρεσίες (baby sitting, μαθήματα γλωσσών και άλλα, επισκευές στο σπίτι κλπ κλπ). Επίσης τοπικά νομίσματα κλπ κλπ, τώρα βαριέμαι να γράψω κι άλλα, αλλά άμα θέλετε το κάνω αργότερα.
Το θέμα είναι οτι αυτά τα πράγματα εφαρμόζονται σε μερικές ήδη εγκαθιδρυμένες κοινότητες (σαν αυτή του Χολαργού ας πούμε) χωρίς να χρειάζεται να διαχωρίζεις τον εαυτό σου και να οργανώνεσαι σε ελιτίστικες ‘διαφωτισμένες’ κοινότητες. Και έχουν συμβεί πολλές καινοτομίες μέσα σε αυτά τα πλαίσια γιατί η πρόοδος δεν συμβαίνει μόνο όταν κίνητρό σου είναι το κέρδος αλλά και όταν ανακαλύπτεις τη χαρά και τα οφέλη του να δουλεύεις λιγότερο για τα ψηλά καπέλα και περισσότερο για την κοινότητά σου. Οφέλη ψυχολογικά και πραγματική ποιότητα ζωής γιατί αισθάνεσαι οτι κάνεις κάτι πραγματικά παραγωγικό.
Ο κόσμος μπορεί να οργανωθεί καλύτερα σε τοπικό επίπεδο με αυτοδιαχείριση για να πετύχει κοινωνική ισότητα και ποιότητα ζωής σε απόλυτη αρμονία με τη φύση. Και αυτό βασιζόμενοι ο ένας στον άλλον, σε κοινότητες αλληλεγγύης. Όσον αφορά την πλήρη αυτονομία όμως, δυστυχώς οι πράξεις μας έχουν επιπτώσεις και στους άλλους, σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα με τρανταχτό παράδειγμα το περιβάλλον. Θέλουμε δε θέλουμε, μέχρι το 2050 θα είμαστε 9 δις στον πλανήτη και οι πόροι που μας δίνει η φύση είναι περιορισμένοι. Πράξεις στο ατομικό και εθνικό επίπεδο έχουν επίπτωση σε όλον τον υπόλοιπο πλανήτη, πράγμα που μου κάνει δύσκολο να σκεφτώ πώς σε μια αναρχική κοινωνία χωρίς κεντρικό σχεδιασμό μπορεί αυτός ο κόσμος να είναι βιώσιμος.
Λύσεις και εναλλακτικές υπάρχουν και μπορεί αυτά που έγραψα να μη σας φαίνονται αρκετά ριζοσπαστικά αλλά είναι βήματα που αν τα καταφέρουμε, έχουμε πιο πολλές πιθανότητες να φτάσουμε σε ένα κόσμο πιο ριζοσπαστικό, σαν αυτό που εγώ κι εσύ ονειρευόμαστε. Γιατί ο κόσμος θα έχει καταλάβει οτι ο καπιταλισμός δεν είναι ο μόνος τρόπος να οργανώνουμε την κοινωνία μας. Το κόλπο είναι να βρούμε πώς θα απαιτήσουμε αυτές τις αλλαγές και τις λύσεις, πώς θα τις εφαρμόσουμε και πώς θα πείσουμε όλο και περισότερο κόσμο οτι μπορούν να εφαρμοστούν σε μεγάλη κλίμακα. Πώς θα κάνουμε τέτοιου είδους ιδέες προσιτές στη Μαρία και τον Κώστα και τον κάθε πικραμένο, πώς θα μιλήσουμε στη γλώσσα του μέσου συνανθρώπου ώστε να μη νομίζει οτι μάλλον τα λέμε αυτά από την πολλή μαστούρα.
Που λετε, η παγκόσμια οικονομία μέχρι σήμερα μετράει την πρόοδο με βάση την οικονομική μεγέθυνση, την αύξηση δηλαδή του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το ίδιο μέτρο φυσικά ισχύει και για το εθνικό επίπεδο. Αυτό έχει γίνει πλέον αυτοσκοπός και εμμονή και είναι η βασική αρχή γύρω από την οποία οργανώνουμε την οικονομική μας ζωή. Η ανεπάρκεια όμως αυτού του μέτρου και η αποτυχία αυτού του οικνομικού μοντέλου φαίνεται από την κατάσταση που έχουμε φτάσει σήμερα. Το χρηματοοικονομικό σύστημα που στήριζε αυτήν την οικνομική μεγέθυνση κατέρρευσε. Το παγκόσμιο ΑΕΠ αυξάνεται αλλά ο μισός πλανήτης πεινάει. Σε λίγο θα πεινάσει και ο υπόλοιπος πλανήτης γιατί αυτή η ‘αέναη’ οικονομική μεγέθυνση κατασπατάλησε τους φυσικούς πόρους. Καλύπτουμε τόσες πολλές ανάγκες και έχουμε τόση ‘πρόοδο’, η κατάθλιψη όμως και άλλες ψυχικές ασθένειες γίνονται σιγά σιγά νούμερο ένα πιο θανάσιμες, χειρότερες και από τον καρκίνο και τις καρδιοπάθειες. Είμαστε ένας πιο ‘πλούσιος’ αλλά δυστυχισμένος κόσμος.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας καινούριος τρόπος να μιλάμε και να σκεφτόμαστε για οικονομικά θέματα και οικονομικά συστήματα. Τα οικονομικά έχουν ταυτιστεί με τον σκληρό καπιταλισμό, ενώ στην πραγματικότητα είναι το να βρίσκεις τρόπους να χρησιμοποιείς τους πόρους που έχεις σαν κοινωνία για να επιζήσεις. Και αυτό καθορίζει πόσο κοινωνικά δίκαιη είναι η κοινωνία, καθορίζει την κοινωνία την ίδια, τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα στην κοινωνία, εμάς τους ίδιους.
Όταν λέω καινούριο τρόπο να σκεφτόμαστε και να μιλάμε για οικονομικά θέματα εννοώ πραγματικά καινούριο τρόπο. Δεν μπορώ να δεχτώ οτι η μόνη εναλλακτική στη γλώσσα του Economist είναι το κείμενο που έστειλε ο Ηλίας σε εκείνο το mail. Έχουν δίκιο οι συγγραφείς σε πολλά θέματα (και άδικο σε μερικά) αλλά, πραγματικά, έλεος. ‘Προλεταριάτο’, αστοί’ ‘ταξικός πόλεμος’;;;; Διαβάζω κείμενο γραμμένο το 2008 ή ονειρεύομαι;;;; Αυτός ο λόγος πια είναι τελείως αναχρονιστικός και δε μου λέει τίποτα. Μοιάζει με μασημένη και φτυσμένη τροφή. Μπορεί να μη διάβασα καλά το κείμενο αλλά δεν είδα να προτείνει τίποτα ως εναλλακτική στο σύστημα εκτός από το να στηρίξουμε τους μαθητές και τους γιατρούς και τους υπαλλήλους του μετρό (!!!! – γράφουμε και όποιον πάρει ο χάρος) με γενική απεργία. «Να οξύνουμε την κρίση« λέει. Ναι ε; Και μετά την κατάρρευση τί; Ε, μωρέ κάτι θα βρούμε. Εδώ λοιπόν σε θέλω γείτονα. Τώρα που η πίστη σε αυτό το οικονομικό μοντέλο έχει κλονιστεί τώρα πρέπει να προτείνουμε και να απαιτήσουμε αλλαγές και ένα καινούριο σύστημα εφαρμόσιμο τώρα.
Απο’δω έχει πάρει το αυτί μου μερικές ιδέες που ίσως ακόμα είναι μακριά από το να προτείνουν ένα ολιστικό εναλλακτικό σύστημα αλλά τουλάχιστον προτείνουν κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση και μιλάνε σε όρους τωρινούς. Και δε μιλάω για πράσινο καπιταλισμό και μπούρδες γιατί καπιταλισμός και πράσινος είναι σχήμα οξύμωρο: ο καπιταλισμός σημαίνει αυξάνω το κέρδος μου και μεγενθύνω την οικονομία που σημαίνει χρησιμοποιώ όλο και περισότερους πόρους κλπ κλπ.
Πρώτα απ’όλα (κάτι για το πολύ άμεσο μέλλον) να τεθούν ανώτατα όρια στο μέγεθος των πιστωτικών οργανισμών. Τώρα που ο κρατικός τομέας εξαγόρασε τράπεζες για να τις ξελασπώσει μπορεί να τις σπασει σε μικρότερες για να είναι ελεγχόμενες και να μην παίζουν με τα λεφτά του κόσμου και να μην εξαρτάται κανενός η τύχη από το αν θα καταρρεύσουν. Έπειτα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ταχυδρομεία πιο πολύ στο μέλλον για τη μετάβαση σε τοπικά χρηματοπιστωτικά συστήματα και εργαλεία (μικρά, ανθρώπινα και με μεγαλύτερο έλεγχο από την τοπική κοινωνία). Αλλά αυτό τώρα είναι λίγο περίπλοκο να το εξηγήσω με συντομία.
Να εφαρμοστεί το μοντέλο των κοινωνικών επιχειρήσεων, δηλαδή μικρο-επιχειρήσεις από αυτοαπασχολούμενους που δεν έχουν σκοπό το κέρδος αλλά είναι βιοποριστικές, και φορολογούνται πολύ λίγο με τον όρο οτι προσφέρουν σημαντικό κοινωνικό έργο (πχ προσλαμβάνουν ανέργους ή απόφοιτους φυλακών και γενικώς άτομα στιγματισμένα που κανείς άλλος δεν προσλαμβάνει και έτσι μαθαίνουν μέσω της δουλειάς, συνήθως σε κοινωνικά ή περιβαλλοντικά projects).
Το μοντέλο Co-op, όπως κάποια τοπικά σουπερμάρκετ στη Νέα Υόρκη. Η ιδιοκτησία αυτών των σουπερμάρκετ ανήκει αποκλειστικά στα μέλη της κοινότητας-κοοπερατίβας-γειτονιάς. Και το να είσαι μέλος της κοοπερατίβας σημαίνει οτι δουλεύεις εκεί 3-4 ώρες την εβδομάδα τουλάχιστον δωρεάν. Σε αντάλλαγμα αγοράζεις τα προϊόντα (από τοπικές φάρμες που κι αυτές δουλεύον με το ίδιο μοντέλο κλπ) σχεδόν τσάμπα.
Τράπεζες χρόνου, όπου ο καθένας συνεισφέρει υπηρεσίες στην υπόλοιπη κοινότητα με αντάλλαγμα άλλες υπηρεσίες (baby sitting, μαθήματα γλωσσών και άλλα, επισκευές στο σπίτι κλπ κλπ). Επίσης τοπικά νομίσματα κλπ κλπ, τώρα βαριέμαι να γράψω κι άλλα, αλλά άμα θέλετε το κάνω αργότερα.
Το θέμα είναι οτι αυτά τα πράγματα εφαρμόζονται σε μερικές ήδη εγκαθιδρυμένες κοινότητες (σαν αυτή του Χολαργού ας πούμε) χωρίς να χρειάζεται να διαχωρίζεις τον εαυτό σου και να οργανώνεσαι σε ελιτίστικες ‘διαφωτισμένες’ κοινότητες. Και έχουν συμβεί πολλές καινοτομίες μέσα σε αυτά τα πλαίσια γιατί η πρόοδος δεν συμβαίνει μόνο όταν κίνητρό σου είναι το κέρδος αλλά και όταν ανακαλύπτεις τη χαρά και τα οφέλη του να δουλεύεις λιγότερο για τα ψηλά καπέλα και περισσότερο για την κοινότητά σου. Οφέλη ψυχολογικά και πραγματική ποιότητα ζωής γιατί αισθάνεσαι οτι κάνεις κάτι πραγματικά παραγωγικό.
Ο κόσμος μπορεί να οργανωθεί καλύτερα σε τοπικό επίπεδο με αυτοδιαχείριση για να πετύχει κοινωνική ισότητα και ποιότητα ζωής σε απόλυτη αρμονία με τη φύση. Και αυτό βασιζόμενοι ο ένας στον άλλον, σε κοινότητες αλληλεγγύης. Όσον αφορά την πλήρη αυτονομία όμως, δυστυχώς οι πράξεις μας έχουν επιπτώσεις και στους άλλους, σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα με τρανταχτό παράδειγμα το περιβάλλον. Θέλουμε δε θέλουμε, μέχρι το 2050 θα είμαστε 9 δις στον πλανήτη και οι πόροι που μας δίνει η φύση είναι περιορισμένοι. Πράξεις στο ατομικό και εθνικό επίπεδο έχουν επίπτωση σε όλον τον υπόλοιπο πλανήτη, πράγμα που μου κάνει δύσκολο να σκεφτώ πώς σε μια αναρχική κοινωνία χωρίς κεντρικό σχεδιασμό μπορεί αυτός ο κόσμος να είναι βιώσιμος.
Λύσεις και εναλλακτικές υπάρχουν και μπορεί αυτά που έγραψα να μη σας φαίνονται αρκετά ριζοσπαστικά αλλά είναι βήματα που αν τα καταφέρουμε, έχουμε πιο πολλές πιθανότητες να φτάσουμε σε ένα κόσμο πιο ριζοσπαστικό, σαν αυτό που εγώ κι εσύ ονειρευόμαστε. Γιατί ο κόσμος θα έχει καταλάβει οτι ο καπιταλισμός δεν είναι ο μόνος τρόπος να οργανώνουμε την κοινωνία μας. Το κόλπο είναι να βρούμε πώς θα απαιτήσουμε αυτές τις αλλαγές και τις λύσεις, πώς θα τις εφαρμόσουμε και πώς θα πείσουμε όλο και περισότερο κόσμο οτι μπορούν να εφαρμοστούν σε μεγάλη κλίμακα. Πώς θα κάνουμε τέτοιου είδους ιδέες προσιτές στη Μαρία και τον Κώστα και τον κάθε πικραμένο, πώς θα μιλήσουμε στη γλώσσα του μέσου συνανθρώπου ώστε να μη νομίζει οτι μάλλον τα λέμε αυτά από την πολλή μαστούρα.
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008
Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008
On optimism
Kai giati pistevo oti i lisi den ine na metakomisoume sti Gavdo!
Optimism is a political act.
Entrenched interests use despair, confusion and apathy to prevent change. They encourage modes of thinking which lead us to believe that problems are insolvable, that nothing we do can matter, that the issue is too complex to present even the opportunity for change. It is a long-standing political art to sow the seeds of mistrust between those you would rule over: as Machiavelli said, tyrants do not care if they are hated, so long as those under them do not love one another. Cynicism is often seen as a rebellious attitude in Western popular culture, but, in reality, cynicism in average people is the attitude exactly most likely to conform to the desires of the powerful – cynicism is obedience.
Optimism, by contrast, especially optimism which is neither foolish nor silent, can be revolutionary. Where no one believes in a better future, despair is a logical choice, and people in despair almost never change anything. Where no one believes a better solution is possible, those benefiting from the continuation of a problem are safe. Where no one believes in the possibility of action, apathy becomes an insurmountable obstacle to reform. But introduce intelligent reasons for believing that action is possible, that better solutions are available, and that a better future can be built, and you unleash the power of people to act out of their highest principles. Shared belief in a better future is the strongest glue there is: it creates the opportunity for us to love one another, and love is an explosive force in politics.
Great movements for social change always begin with statements of great optimism.
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008
Diavaste to, axizi!
Pedia
Dite afto to arthro.
Pite mou ti gnomi sas! Ehoume kero na hrisimopiisoume to dead buddies gia ligi sizitisi. Pigeni perisotero pros to 'dead' para to 'buddies' (eftihos pou erhete ke kamia genna pou ke pou gia na zontanepsi ligo to pragma!). Afou den mporoume na pame gia kafe na ta poume, afti ine i megaliteri axia tou blog!
(Parepiptontos, erhome stis 20 Noemvri gia ta prota genethlia tou Alkinoou. Dite foto below)
Filia ke agkalies se olous.
Dite afto to arthro.
Pite mou ti gnomi sas! Ehoume kero na hrisimopiisoume to dead buddies gia ligi sizitisi. Pigeni perisotero pros to 'dead' para to 'buddies' (eftihos pou erhete ke kamia genna pou ke pou gia na zontanepsi ligo to pragma!). Afou den mporoume na pame gia kafe na ta poume, afti ine i megaliteri axia tou blog!
(Parepiptontos, erhome stis 20 Noemvri gia ta prota genethlia tou Alkinoou. Dite foto below)
Filia ke agkalies se olous.
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008
Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008
Geia sas paidakia
Ti kanete?
exw kairo na enimerwsw to blog gia ti zoi mou...
kai simera i alitheia einai oti eimai oli mera mprosta apo to pc kai variemai na mpw se megali leptomereia...
loipon auto pou vlepete einai i thea apo to dwmatio mou opou molis xtes metakomisa.
exw trelathei mauti ti thea, pragmatika.
kata talla izoi edw sto monaxo kulaei armonika, me douleia, metaptuxiako kai polles grafiokratikes ergasies, eleos
alla opws kai na xei to pragma, meres san ki auti,pou den kanw tpt, kai exw to xrono na skeftw, melagxolw kai mou leipei i ellada ki oti agapousa ekei.
sas filw gluka kai sas agapaw polu!
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008
Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008
ερωτηση
ρε παιδια, ξερει κανεις μας κανα γεωπονο? εχουμε κανα φίλο? στη φαρμα ηλία ασχολείται κανείς με ελιές και τετοια? σκεφτομαι να ακυρώσω τη φάση με το τρένο και να κανω τη διπλωματικη μου στο χολαργό. σκεφτόμουν να κάνω κάτι με τα λιόδεντρα του χολαργου και χρειάζομαι οπωςδήποτε έναν γεωπόνο....
ποιο συγκεκριμενη μπορω να γινω μετά απο ερωτήσεις αν θέλετε... ή να τα πούμε μια φορά και απο κοντά βρε αδερφέ. αλλοστε καποιοι απο εμάς είμαστε ακόμα εδώ!!!
φιλια buddies
ποιο συγκεκριμενη μπορω να γινω μετά απο ερωτήσεις αν θέλετε... ή να τα πούμε μια φορά και απο κοντά βρε αδερφέ. αλλοστε καποιοι απο εμάς είμαστε ακόμα εδώ!!!
φιλια buddies
Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008
Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008
Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008
xairetismata apo gaudo
edw gaudos! meta apo 3,5 wres pezoporia apoton potamo sthn ampelo kai meta sto kastri ftasame edw sto wireless tou kastriou! ka8omai dipla se ena kotetsi me ena laptopaki enos filou kai sas stelnw filia kai xairetismata. etsi gia th xara tou sourealismou!!!internet kai malista wireless sth gaudo!!
den thelw na fugw apo dw leme!!!!
kapoia stigmh mesa sto septembrh 8a epistrepsw [8a perasw prwta apo sena liako mou]...
sas filw kai ta leme
epistrefw stis rakes, ston ilio kai sto apoluto tipota, to apoluto olo
elli
ps: kai an goustarei kaneis na r8ei egw edw 8a mai kai 8a sas perimenw
den thelw na fugw apo dw leme!!!!
kapoia stigmh mesa sto septembrh 8a epistrepsw [8a perasw prwta apo sena liako mou]...
sas filw kai ta leme
epistrefw stis rakes, ston ilio kai sto apoluto tipota, to apoluto olo
elli
ps: kai an goustarei kaneis na r8ei egw edw 8a mai kai 8a sas perimenw
Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008
Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008
Κυριακή 6 Ιουλίου 2008
Προς τα που είναι η έξοδος ??
http://www.in.gr/news/Reviews/article.asp?lngReviewID=842517&lngChapterID=-1&lngItemID=843369
http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=15402&m=A04&aa=1
Ρίξτε μια ματιά, αξίζει τον κόπο... Νικούλα όλα εκεί ??
Όπως έλεγα και στον Νίκο.. ΑΧ ρε πατέρα, γιατί δεν με έκανες πολιτικό !!!!!!
http://www.in.gr/news/Reviews/article.asp?lngReviewID=842517&lngChapterID=-1&lngItemID=843369
http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=15402&m=A04&aa=1
Ρίξτε μια ματιά, αξίζει τον κόπο... Νικούλα όλα εκεί ??
Όπως έλεγα και στον Νίκο.. ΑΧ ρε πατέρα, γιατί δεν με έκανες πολιτικό !!!!!!
Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008
dead buddies
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008
Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008
Nα έφταιγε αυτή τη φορά το σκάνδαλο της Ziemens, ήταν δηλαδή ένα βήμα μακριά από τα πάνελ των ειδήσεων το όνομα κάποιου πολιτικού?? Να φταίνε τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση με την ακρίβεια η με το ασφαλιστικό?? Δε θα μπω στη διαδικασία αναζήτησης σκηνικών που είναι αναπόδεικτα. Το θέμα είναι ένα!! Αυτή η μαλακία με τους 300 που βλέπει πλατεία Συντάγματος και κυρίως αυτή η μαλακία που βρίσκεται στην Ηρώδου του Αττικού και βλέπει εθνικό κήπο δεν θα έπρεπε ένα ολόκληρο χειμώνα να έχει προετοιμαστεί για να μη πάθει τα ίδια με αυτά που είχαμε πέρυσι?? Βγάλανε στη τηλεόραση τον φοβερό δήμαρχό μας και τον ρώτησαν αν έχουν προετοιμάσει ,σαν δήμος "εμπόλεμης ζώνης" τους δημότες του για αντιμετώπιση των πυρκαγιών... Η απάντηση ήταν ΝΑΙ!!!!!!!!!!!!!! Είδε-άκουσε κανείς κάτι?? Γιατί μάλλον εγώ μένω σε άλλο δήμο....
Οκ... καλά όλα αυτά αλλά έμενα αυτό που με καίει είναι άλλο.. Βγαίνουν όλα τα δελτία ειδήσεων και το παίζουν κάτι σε Sherlock Holmes για το πόσα μπαμ-μπουμ (εκρήξεις) ακούστηκαν.. 5 λέει το ένα 7 το άλλο 58 το πιο 'κει και πάει λέγοντας... Και έγω απλά θα κάνω την εξής ερώτηση... Δεν θα έπρεπε οι αρμόδιοι να είναι έτοιμοι ρε γαμώτο μου??? Δε πάει να ήταν εμπρηστής, δε πάει να ήταν πολιτικός που θέλει να φτιάξει αναψυκτήριο, δε πάει να ήταν το σπασμένο γυαλί από τις βουνόμπυρες του χειμώνα... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΕΡΣΙΝΑ!!!!!! Ζούμε σε ένα καράβι που πάει μόνο του!!! ΔΕ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!!!!
PS: Ένας είναι ο καλύτερος... ο ΚΑΝΕΝΑΣ !!!!
Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008
λες να καταντήσουμε το μπλογκ λαικούρα?
οι άντρες να μιλάνε για ποδόσφαιρο και οι γυναίκες για κρέμες.....
σε αυτό το κλήμα λοιπόν πάρτε και μια διαφήμιση στη μάπα...
σε αυτό το κλήμα λοιπόν πάρτε και μια διαφήμιση στη μάπα...
Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008
EURO 2008
Epeidi prepei na timisoume auti tin omada pou toses xares mas xarise...
http://www.youtube.com/watch?v=8R0LzxqbYtE
http://www.youtube.com/watch?v=8R0LzxqbYtE
Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008
antepithesi
grafw greeklish giati etsi kai alliws kaneis den me diavazei kai den me noiazei kiolas...den exw na pw kai tipota kainourgio..tha sas kourasw me ta idia ..prepei na ksypnisoume na organithoume kai na antidrasoume erxete ergasiakos mesaiwnas paidia....se mia xwra pou oi politikoi phgenoun na doune mpala me ta lefta tou laou kai elpizoun se nikes ths ethnikhs elladas gia na ksexastoi o kosmos apo ta skata pou mas exoune bouthksei.....ta dikaiwmata mas pane strafi, to 8wro (pou einai eidi polu) katargite kai thn thesu tou pernei to ebdomadiaio 65wro
h eyrwph frourio einai edw eidh kai thn oxeironoun opws mporoun me aisxres sumfwnies kai telos stoxeyoun sto megalhtero oplo ths ergatikhs takshs.. thn apergia ...
skata skata spaste ta desma ...kai makria apo thn misthwth sklabia...
i ll never gona work another day in my life...
oi (monimes) diakopes einai dikaiwma...
kalokairi gia panta..
ayta ..
adios..
Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008
χολι σιτ...
σκατά ...ψημένοι εγκέφαλοι.. είμαστε πειραματόζωα ..καρκίνος...ημικρανίες
τώρα το καλοκαίρι τα κινητά σας πετάξτε τα στην θάλασσα
με κάποια επιφύλαξη για την αυθεντικότητα των βιδεο ...coce-mentos...
να το δοκιμασουμε παντως αν ισχυει....σταθερο και σε οποι@ν αρεσει
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008
είσοδος ελεύθερη
http://xwrisantitimo.blogspot.com/ ένα βλόγι για τις ανεξόδους μας στην πόλη
φρέσκο-φρέσκο, διαδώστε το!!
φρέσκο-φρέσκο, διαδώστε το!!
Τρίτη 3 Ιουνίου 2008
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008
νεκρη!!
ΝΕΚΡΗ η έγκυος μητέρα (δύο ανηλίκων) εξ αιτίας της επίθεσης των ΜΑΤ για εγκατάσταση εργολάβου για κατασκευή «ΧΥΤΑ» στην ΛΕΥΚΙΜΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ.Βαριά και ο νεαρός που κτυπήθηκε πάνω στη μηχανή.
δειτε το βιντεο http://www.corfunews.eu/
δειτε το βιντεο http://www.corfunews.eu/
Σάββατο 31 Μαΐου 2008
Δευτέρα 26 Μαΐου 2008
Σάββατο 24 Μαΐου 2008
muto
MUTO a wall-painted animation by BLU from blu on Vimeo.
mou to steile o jose, kapoioi apo esas 8a to exete dei!
kalhmera buddies!
Πέμπτη 22 Μαΐου 2008
Οι ζωές των άλλων
ψάχνοντας άρθρα για τους μετανάστες στην Ελλάδα σήμερα, έπεσα πάνω σε αυτό.
Της ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΑΝΤΥΠΑ
Μην με ρωτάς πώς διασκεδάζω, ρώτα με πώς ζω», μου λέει ο 25χρονος Νιγηριανός που πουλούσε πειρατικά cd στην πλατεία. Δεν πίνει για λόγους αρχής, κι έτσι δεν βγαίνει. Τα σαββατόβραδα όμως έρχονται φίλοι του στο σπίτι και παίζουν μουσική με μόλο, κόρα ή τάμα.
Αλλες φορές κάθονται μπροστά στο dvd με ένα πιάτο ρύζι και λίγο κότσι και βλέπουν τις τελευταίες επιτυχίες του Νόλιγουντ, της νιγηριανής κινηματογραφικής βιομηχανίας, τρίτης στον κόσμο μετά το Χόλιγουντ και το Μπόλιγουντ. Την Κυριακή του την αφιερώνει πάντα στην πρεσβυτεριανή εκκλησία, πίσω από το δημαρχείο της Κοτζιά.
Η πολιτιστική ζωή των μεταναστών δεν είναι η κουλτούρα της μιζέριας. Εχει πολύχρωμες μολδάβικες στολές και απαστράπτουσες πολωνικές ντισκομπάλες, κουρδικούς κυκλωτικούς χορούς και ρομαντικά ρώσικα σίριαλ, βουδιστικούς ναούς με βιβλία και φιλιππινέζικους μύθους. Ενας ολόκληρος παράλληλος κόσμος δεν επιβιώνει απλώς. Καταφέρνει και ζει στην καρδιά της πρωτεύουσας.
Ραπ από την Αλβανία
Η 11χρονη Μαρία από την Αλβανία δεν προλαβαίνει να αφήσει τη σχολική τσάντα της στο πάτωμα και τρέχει στο δωμάτιο της να προβάρει τα χορευτικά της Καλομοίρας. Το απόγευμα μετά τ' αγγλικά μπορεί να πάει κάποια βόλτα με τις φίλες της στην πλατεία του Παγκρατίου και το απόγευμα του Σαββάτου, σινεμά. Η Αννα, η μητέρα της, μια εντυπωσιακή 37χρονη ξανθιά, δουλεύει ως αποκλειστική νοσοκόμα. Οι ασθενείς που φροντίζει της χαρίζουν ελληνικά βιβλία που τα διαβάζει με πάθος και ψάχνει στο λεξικό τις άγνωστες λέξεις. Από την ίδια τσάντα όπου, χρόνια πριν, είχε κρύψει τη Μαρία, μωρό ακόμα, για να μην τους προδώσει το κλάμα της στα σύνορα, βγάζει και μου δείχνει με καμάρι τη μαντινάδα που της έγραψε ο Βασίλης Σκουλάς, ο λυράρης του Ξυλούρη και του Μαρκόπουλου:
«Θα κάνω την προσπάθεια / Ισως να το μπορέσω
Λόγια να βρω κατάλληλα / Αννα να σε παινέσω»
Ξέχασα να ρωτήσω τη Μαρία αν ακούει τον Αρμπάν Περλάλα. Το όνομα του 24χρονου ράπερ είναι γνωστό μέχρι τη Σουηδία όπου ζει και σπουδάζει τα τελευταία χρόνια. Το καλό πρόσωπο της Ελλάδας το γνώρισε όταν 12 χρόνια πριν οι γιατροί του ΑΧΕΠΑ τον γιάτρεψαν από ένα σοβαρό πρόβλημα με το μάτι του. Το κακό, όταν καταδικάστηκε άδικα για μια επίθεση με μολότοφ κατά τη διάρκεια μαθητικής διαδήλωσης. «Μέχρι τότε», γράφει, «είχα γνωρίσει την Ελλάδα που σου βάζει το μάτι. Ξαφνικά γνώρισα την Ελλάδα που σου βγάζει το μάτι...». Η περιπέτειά του κράτησε εννιά χρόνια μέχρι που δικαιώθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Ο Αρμπάν γνώρισε τους τύπους με τα φαρδιά παντελόνια στο σχολείο και βρήκε έτσι έναν τρόπο να εκτονώσει την ορμή της εφηβείας και τα αντιφατικά συναισθήματα της μετανάστευσης. «Οι συμμαθητές μου μου έφερναν κασέτες με μουσική κι έτσι άρχισα να ασχολούμαι», εξηγεί. «Για να δημιουργήσω ένα μπιτ, κόλλαγα το ένα μεγάφωνο με το άλλο - πού λεφτά για μηχανήματα...»
Οι γονείς του τον κράτησαν για ένα διάστημα μακριά από τη δουλειά και έτσι είχε χρόνο να ασχοληθεί με τη μουσική. «Οι ίδιοι ούτε τα βιβλία της βιβλιοθήκης τους δεν προλάβαιναν να διαβάσουν. Πρέπει να έχεις πολλή θέληση και να αντισταθείς στο άγχος της ανασφάλειας για να πεις ότι θα μορφωθώ ή θα διασκεδάσω». Τώρα πια δεν ακούει ελληνική ραπ. «Εχω απογοητευτεί πολύ. Νομίζουν ότι ραπ είναι ακριβά αμάξια και λεφτά. Καλύτερα να ακούσω Βανδή, από ένα παιδάκι που διαμαρτύρεται και δεν ξέρει ούτε αυτό γιατί διαμαρτύρεται».
Η πρώτη γενιά μεταναστών έχει την ταυτότητα του πολιτισμού που αφήνει πίσω κι έτσι οι κοινωνικές τους σχέσεις εδώ οργανώνονται συνήθως γύρω από τις παραδόσεις και τα έθιμα. Οπως λέει η κ. Σόνια Μητραλιά από το Ελληνικό Φόρουμ μεταναστών, «τα παιδιά της δεύτερης γενιάς μεγαλώνουν σ' αυτήν την κοινωνία και ουσιαστικά είναι Ελληνες, όμως το κράτος δεν τους δίνει το δικαίωμα να νιώθουν, από πολιτισμικής άποψης, μέρος αυτής της χώρας και είναι μετέωροι. Αυτό τους αναγκάζει να αναζητούν έναν τρόπο να υπάρχουν. Μέσα από την τέχνη, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και τα γράμματα, καταφέρνουν να σταθούν αυτόνομα και αναζητώντας τον εαυτό τους να αποκτήσουν μια τρίτη ταυτότητα.»
Τα cd του Ούλι Μπάκους, της Πόνι, της Μαριόλα και του Πέτρι Λούλο, φίρμες στην παραδοσιακή μουσική, καθώς και αυτά του αστέρα της ποπ, Σπαρτ Κασάπι, πουλιούνται σαν ζεστά ψωμάκια στα μικροσκοπικά μαγαζιά στο Μοναστηράκι, στο παζάρι του Πειραιά, αλλά και στη στοά της Πατησίων στο ύψος της Ομόνοιας, εκεί δηλαδή που οι περισσότεροι Αλβανοί βρίσκουν τη μουσική της πατρίδας τους. Σε πολλά αλβανικά σπίτια οι τελευταίες επιτυχίες των Τιράνων τους έρχονται στο... πιάτο με τα δορυφορικά μουσικά κανάλια, ενώ πολλά cd φτάνουν στα χέρια τους μέσα από τις προσφορές του αλβανικού τύπου στο περίπτερο της Ομόνοιας, και αυτές των επτά αλβανικών εφημερίδων που εκδίδονται στην Ελλάδα.
Πολλοί Αλβανοί δραστηριοποιούνται στη διοργάνωση συναυλιών και πολλά στάδια όπως αυτό της Νέας Ιωνίας γεμίζει ασφυκτικά από μετανάστες που έρχονται να ακούσουν τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες. Κάποιοι άλλοι, λιγότερο γνωστοί μουσικοί, παίρνουν θέση κατά το απόγευμα της Κυριακής στις ταβέρνες του Χαλανδρίου και των Πατησίων και όταν τα πιρούνια σταματήσουν, αρχίζει το γλέντι που κρατά ώς το βράδυ.
Ακόμα λιγότεροι είναι οι αλβανοί μετανάστες που μία φορά το χρόνο, συνήθως τα Χριστούγεννα, θα διασκεδάσουν με την παρέα τους, πρώτο τραπέζι πίστα σε μία από τις μεγάλες αθηναϊκές σκηνές.
Οι Αλβανοί δεν γκετοποιούνται σε γειτονιές, είναι εξωστρεφείς και έρχονται γρήγορα σε επαφή με τους Ελληνες. «Παρακολουθούν πολύ την ελληνική καλλιτεχνική επικαιρότητα και ξέρουν ό,τι καινούριο βγαίνει» λέει η Σονίλα Λάτση, αρχισυντάκτρια της «Γκαζέτα ε Αθήνες», της αλβανόφωνης εφημερίδας στην Αθήνα.
Η ίδια διασκεδάζει όπως οι Ελληνες, αλλά δεν χάνει ποτέ θεατρική παράσταση, συναυλία ή έκθεση που συμμετέχουν Αλβανοί. Πολλοί πηγαίνουν σινεμά και άλλοι βλέπουν στο dvd τις ταινίες της εποχής Χότζα που μοιράζουν δωρεάν οι εφημερίδες τους. Πάντως στις «Ημέρες Αλβανόφωνου Κινηματογράφου» το «Τριανόν» γέμισε ασφυκτικά.
Το αλβανικό βιβλιοπωλείο του Αρτάν Κρίστο στην Πατησίων μαζί με ένα ακόμα στην πλατεία Αττικής είναι τα δύο μοναδικά αλβανικά βιβλιοπωλεία στην Αθήνα. Μεταφρασμένος Καζαντζάκης, Κλίντον και Ολμπράιτ, ένα ράφι πιο μακριά από την ιστορία του αλβανικού λαού στα Βαλκάνια, λεξικά, μεθόδους εκμάθησης αλβανικών και χρωματιστά παιδικά βιβλία. Σε περίοπτη θέση όλα τα βιβλία του Ισμαήλ Κανταρέ καθώς και το «Ελλάδα, η λύση σε ένα αίνιγμα». «Και ποιο πουλάει πιο πολύ;», ρωτάω. «Το βιβλίο του Αριστείδη Π. Κόλλια "Αρβανίτες και η καταγωγή των Ελλήνων"» μου απαντάει η Αννα Μάρα. Ανάμεσα στα σουβενίρ και τον ημερήσιο τύπο και τα dvd. Αλβανικές κωμωδίες, περιπέτειες, αισθηματικά αλλά και ο «Ομηρος» του Κων. Γιάνναρη με αλβανικούς υπότιτλους.
Θέατρο και βιβλία αλά πολωνικά
Δεν είναι λίγοι οι μετανάστες που διασκεδάζουν σε επιθεωρήσεις χωρίς μεγάλες δυνατότητες και απαιτήσεις με πρόσωπα και αστεία οικεία από το σαββατιάτικο ξεφάντωμα του τηλεοπτικού προγράμματος. Κάποιοι άλλοι όμως, όπως οι Πολωνοί, μαζί με τα χρήματα που μαζεύουν για τα εισιτήρια του ταξιδιού στην πατρίδα τους τα Χριστούγεννα, κρατούν και λίγα λεφτά για τα κονσέρτα, την όπερα ή τις συναυλίες που θέλουν να παρακολουθήσουν εκεί. Οι αντίστοιχες εκδηλώσεις εδώ είναι απλησίαστες κι έτσι καλύπτουν τις πολιτιστικές τους ανάγκες πηγαίνοντας σε κάποια έκθεση συμπατριώτη τους, ή παρακολουθώντας με τα παιδιά τους, κυρίως τα Σάββατα, μια παιδική ελληνική θεατρική παράσταση. Θα περάσουν από τα δύο πολωνικά βιβλιοπωλεία στη Μιχαήλ Βόδα δίπλα στην πολωνική εκκλησία και το βράδυ, οι νέοι περισσότερο, θα διασκεδάσουν σε μια από τις πέντε πολωνικές ντισκοτέκ που βρίσκονται στα Πατήσια.
Το πολωνικό βιβλιοπωλείο δεν διαφέρει και πολύ από το αλβανικό. Κέντρο τύπου, βιντεοκλάμπ, Ιντερνετ καφέ και μίνι μάρκετ όλα σε έναν χώρο μοιρασμένα σε τρεις ορόφους. Δίπλα στο ταμείο ένας μεγάλος πίνακας ανακοινώσεων για ό,τι χάθηκε, ό,τι βρέθηκε, ό,τι αναζητείται ή προσφέρεται.
Στο βάθος, ράφια με την ιστορία του ποδοσφαίρου με τον Γκόρσκι στο εξώφυλλο, πολωνική εγκυκλοπαίδεια, ημερολόγια τοίχου, βιβλία για την ιστορία του ροκ και μέθοδοι εκμάθησης κιθάρας, τη Βίβλο, λεξικά και βιβλία για κομπιούτερ. Ο εδώ και 15 χρόνια λίβυος συνεταίρος της πολωνής ιδιοκτήτριας, μας συνόδευσε στο υπόγειο βιντεοκλάμπ όπου με ένα ευρώ οι πολωνοί νοικιάζουν από τον Ρόκι ώς τον συμπατριώτη τους Αντρέα Βάιντα.
Αρκετοί από τους Πολωνούς που ζουν εδώ είναι καλλιτέχνες, τραγουδούν ή παίζουν κάποιο όργανο, φτιάχνουν συγκροτήματα και χορωδίες, οργανώνουν εκδηλώσεις και εργάζονται σε ορχήστρες. Αυτοί ενσωματώνονται πιο εύκολα στην ελληνική κοινωνία, καθώς οι παρέες τους με Ελληνες και τα ακούσματα που γίνονται με την πάροδο του χρόνου κοινά τους φέρνουν πιο κοντά. Οι νεότεροι, πιο εξοικειωμένοι με το Ιντερνετ, «κατεβάζουν» σύγχρονη ποπ και ροκ πολωνική μουσική και οι μεγαλύτεροι ζητούν από τους δικούς τους στην Πολωνία να τους στείλουν παραδοσιακή και κλασική μουσική.
Αραβική βιβλιοθήκη «το τζαμί»
Με τον ίδιο περίπου τρόπο εξασφαλίζουν τη μουσική τους και οι περισσότερες κοινότητες των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα.
Οι Αραβες, φοιτητές στην πλειονότητά τους, έρχονται σε επαφή με τη σύγχρονη ελληνική μουσική μέσω των συμφοιτητών τους. Από αυτούς μαθαίνουν να ξεχωρίζουν το ρεμπέτικο από το λαϊκό και το σύγχρονο από το παραδοσιακό: «Οι πρώτοι Αραβες που ήρθαν στην Ελλάδα έβγαλαν εφημερίδες, προσπάθησαν να τυπώσουν βιβλία και άνοιξαν αραβικό βιβλιοπωλείο», λέει ο Σουδανός Αχμάντ Μοαβία από το Φόρουμ μεταναστών.
Ελάχιστα από αυτά ευδοκίμησαν και το βιβλιοπωλείο έκλεισε εδώ και 15 χρόνια. Σε πολλά τζαμιά της Αθήνας όμως, όπως το μουσουλμανικό τζαμί στο Μοσχάτο, αλλά και σε ινδουιστικούς ναούς όπως αυτόν στον Ταύρο λειτουργούν υποτυπώδεις δανειστικές βιβλιοθήκες με θρησκευτικού μόνο περιεχομένου βιβλία.
Μπόλιγουντ με ολίγη από ταντούρι
Μόλις περάσεις την Ομόνοια οι μυρωδιές από το ταντούρι και τα αραβικά μπαχαρικά σού σπάνε τη μύτη.
Αναζητώντας ένα πακιστανικό δισκάδικο ήμασταν σίγουροι ότι το εντοπίσαμε όταν είδαμε φωτογραφίες με ωραίους νέους, άντρες και γυναίκες κολλημένες στο τζάμι. Επρεπε να μπούμε μέσα στο μαγαζί για να καταλάβουμε ότι οι φωτογραφίες των πακιστανών ροκ σταρ χρησίμευαν ως μοντέλα για χτενίσματα και το μαγαζί δεν ήταν δισκάδικο αλλά κουρείο. Λίγο πιο μετά στο αιγυπτιακό μίνι μάρκετ ανάμεσα σε αραβικά γλυκά, οδοντόπαστες, τοματοχυμούς, κομπολόγια και κάδρα με στίχους από το κοράνι με τρία ευρώ, ένα καλάθι χωράει όλα τα σουξέ της Νάνσι και του Ατράμ, του Αμερτιάμπ και του Ταμερχόσνι. Ενα σωρό κασέτες με παραδοσιακή μουσική στοιβαγμένες στη βιτρίνα χωρίς πρόσβαση όμως μέσα από το μαγαζί. Ο πελάτης πρέπει να διαλέξει από έξω.
Τελικά το πακιστανικό δισκάδικο ήταν ινδικό βιντεοκλάμπ και τόσο βαθιά χωμένο υγρό και στο κατασκότεινο στενό της Σοφοκλέους, που χωρίς την επιμονή του ιρακινού χασάπη, δεν θα το βρίσκαμε ποτέ. Ενα καλειδοσκόπιο χρωμάτων από τα εξώφυλλα των ταινιών του Μπόλιγουντ φώτισε το στενό και οι δύο χαμογελαστοί υπάλληλοι που δούλευαν στο κιόσκι μάς σύστησαν την παραδοσιακή ινδική μουσική αλλά και τον Κέκε και τον Αρναρντ Σάμεντ, αστέρες της ποπ.
Παλαιστίνιοι με ελληνικές συνήθειες
Με το μυαλό και την καρδιά στραμμένα στην πατρίδα, οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι μοιράζονται ανάμεσα στις δραστηριότητες της κοινότητάς τους και στις ελληνικές.
Οι μετανάστες της πρώτης γενιάς, ήρθαν εδώ τη δεκαετία του '70 για να σπουδάσουν, παντρεύτηκαν Ελληνίδες και έχουν αποκτήσει ελληνικές παρέες και συνήθειες. Η Σουχάντ Νιεράτ, μέλος της επιτροπής της παλαιστινιακής παροικίας, τώρα που τα παιδιά της πάνε πια στο πανεπιστήμιο ασχολείται ακόμα πιο ενεργά. Διδάσκει αραβικά, οργανώνει φιλανθρωπικές εκδηλώσεις με παραδοσιακούς χορούς και ακούει ελληνική μουσική αλλά και παλαιστίνιους καλλιτέχνες όπως τον Σάλμα Χάμπτα.
Αφρικανοί και Ιρανοί στην ίδια σκηνή
Η μουσική των Λατινοαμερικανών, ιδιαίτερα αγαπητή στην Ελλάδα, επιτρέπει σε αρκετούς από αυτούς να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτήν παίζοντας σαπόρτ σε κάποιο συγκρότημα. Αρτιοι καλλιτέχνες που θα μπορούσαν να σταθούν επαγγελματικά σε οποιαδήποτε σκηνή είναι πολλοί Αφρικανοί, που όμως δεν καταφέρνουν να ζουν από τη μουσική τους.
Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ανεβαίνουν κάθε χρόνο στη σκηνή των εκδηλώσεων «Οπου γη και μουσική», μεταφέροντας με τον πιο αυθεντικό ήχο τη σύγχρονη μουσική της πατρίδας τους ισορροπώντας με επιτυχία ανάμεσα στο φολκλόρ και την παράδοση. Ο Αφρικανός Μιχάλης Αφολαγιάν, το ιρανοαρμένικο συγκρότημα της Πάνθεια Νουργκοστάρ και γεωργιανά μουσικά συγκροτήματα είναι μερικά μόνο από αυτά.
Καβάφης και ουζμπέκικη κουζίνα
Η κουλτούρα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για τους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης. Ρωσόφωνοι οι περισσότεροι αγοράζουν τα βιβλία τους από τα δύο μεγαλύτερα και πιο οργανωμένα βιβλιοπωλεία «Αρμπάτ» στην Καλλιθέα και την Αγίου Κωνσταντίνου, καθώς και από ένα μικρότερο στον Νέο Κόσμο.
Εκτός από τους ρώσους κλασικούς, μεταφρασμένος Καζαντζάκης και Καβάφης βρίσκεται δίπλα στον Β. Πελέβιν, τον Μπ. Ακούνιν και την Ντάρια Νταντσόβα, ενώ ιστορικά μυθιστορήματα, τεχνικά βιβλία και αρχαία ελληνική γραμματεία έχουν τη μεγαλύτερη ζήτηση (βλ. ρεπορτάζ του Β. Ρούβαλη, «7», 27/01/08).
Οι γυναίκες κάθε ηλικίας που αποτελούν το 90% των ρωσόφωνων μεταναστών στην Ελλάδα και δουλεύουν είτε εσωτερικές σε σπίτια είτε σε κάποιο μπαρ τα βράδια, στον ελεύθερο χρόνο τους θα περάσουν από τα μικρά μαγαζάκια της 3ης Σεπτεμβρίου και της Μενάνδρου που λειτουργούν ως δανειστικές βιβλιοθήκες, για να πάρουν με ένα ευρώ το βιβλίο ή το dvd της εβδομάδας.
Οπως μας λέει η Ινγκα Αμπγκάροβα, αρχισυντάκτρια της ρώσικης εφημερίδας «Ομόνοια», «μπορεί μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι ταινίες του Χόλιγουντ με ρώσικους υπότιτλους να γίνονταν ανάρπαστες, τώρα όμως το σύγχρονο αλλά και παλιότερο ρώσικο σινεμά προτιμάται πιο πολύ όπως και τα ρομαντικά ή περιπετειώδη σίριαλ». Οι χορευτικές και μουσικές εκδηλώσεις των δεκάδων πολιτιστικών τους συλλόγων, ανάμεσα στους οποίους και ο «Μπεριόσκα» που μετράει ήδη 30 χρόνια ζωής καθώς και τα ρωσοαρμένικα, γεωργιανά, καυκάσια και ουζμπέκικα εστιατόρια, διάσπαρτα στην Αθήνα συγκεντρώνουν τους ρωσόφωνους μετανάστες. Οι νεότεροι θα διασκεδάσουν στις τέσσερις ρώσικες ντισκοτέκ στον Πειραιά και στον Κηφισό.
Μύθοι και φιλιππινέζικοι χοροί
Οι Φιλιππινέζοι είναι σήμερα μία από τις πιο καλά οργανωμένες κοινότητες της Αθήνας, που διατηρεί ακέραια την πολιτιστική της ταυτότητα όχι μόνο γιατί συντηρεί με σθένος όλα εκείνα τα στοιχεία που την αποτελούν αλλά και σε μεγάλο βαθμό γιατί μαζί με τους Κινέζους, είναι ίσως οι δύο πιο κλειστές κοινότητες μεταναστών.
Με ελάχιστους μεικτούς γάμους και με τη μικρότερη δυνατή αλληλεπίδραση με τους Ελληνες ή άλλες κοινότητες, λίγοι μιλούν ελληνικά και ακόμα λιγότερο φροντίζουν τη δημόσια εικόνα τους. Τους ενώνουν οι γιορτές, οι παραδόσεις που πηγάζουν από ένα παρελθόν γεμάτο μύθους και τα έθιμα. Πάρα πολύ οργανωμένοι στον δικό τους κλειστό χώρο έχουν έντονη πολιτιστική δραστηριότητα με πάμπολλα συγκροτήματα παραδοσιακής μουσικής.
Τον προηγούμενο μήνα στο γήπεδο του Σπόρτινγκ 1.131 μετανάστες από 17 χώρες ορκίστηκαν ως έλληνες πολίτες. Σαν μετά από ένα μεγάλο ταξίδι να έφτασαν επιτέλους στην «πατρίδα». Το βράδυ εκείνο θα το γλέντησαν κι ας μην ήταν Κυριακή. Με μπαλαλάικα, με ταμπούρ, με σιτάρ, δεν έχει σημασία.
| Αναδημοσίευση από εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" (12/04/08) Σάββατο 12 Απρίλιος 2008 |
Μην με ρωτάς πώς διασκεδάζω, ρώτα με πώς ζω», μου λέει ο 25χρονος Νιγηριανός που πουλούσε πειρατικά cd στην πλατεία. Δεν πίνει για λόγους αρχής, κι έτσι δεν βγαίνει. Τα σαββατόβραδα όμως έρχονται φίλοι του στο σπίτι και παίζουν μουσική με μόλο, κόρα ή τάμα.
Αλλες φορές κάθονται μπροστά στο dvd με ένα πιάτο ρύζι και λίγο κότσι και βλέπουν τις τελευταίες επιτυχίες του Νόλιγουντ, της νιγηριανής κινηματογραφικής βιομηχανίας, τρίτης στον κόσμο μετά το Χόλιγουντ και το Μπόλιγουντ. Την Κυριακή του την αφιερώνει πάντα στην πρεσβυτεριανή εκκλησία, πίσω από το δημαρχείο της Κοτζιά.
Η πολιτιστική ζωή των μεταναστών δεν είναι η κουλτούρα της μιζέριας. Εχει πολύχρωμες μολδάβικες στολές και απαστράπτουσες πολωνικές ντισκομπάλες, κουρδικούς κυκλωτικούς χορούς και ρομαντικά ρώσικα σίριαλ, βουδιστικούς ναούς με βιβλία και φιλιππινέζικους μύθους. Ενας ολόκληρος παράλληλος κόσμος δεν επιβιώνει απλώς. Καταφέρνει και ζει στην καρδιά της πρωτεύουσας.
Ραπ από την Αλβανία
Η 11χρονη Μαρία από την Αλβανία δεν προλαβαίνει να αφήσει τη σχολική τσάντα της στο πάτωμα και τρέχει στο δωμάτιο της να προβάρει τα χορευτικά της Καλομοίρας. Το απόγευμα μετά τ' αγγλικά μπορεί να πάει κάποια βόλτα με τις φίλες της στην πλατεία του Παγκρατίου και το απόγευμα του Σαββάτου, σινεμά. Η Αννα, η μητέρα της, μια εντυπωσιακή 37χρονη ξανθιά, δουλεύει ως αποκλειστική νοσοκόμα. Οι ασθενείς που φροντίζει της χαρίζουν ελληνικά βιβλία που τα διαβάζει με πάθος και ψάχνει στο λεξικό τις άγνωστες λέξεις. Από την ίδια τσάντα όπου, χρόνια πριν, είχε κρύψει τη Μαρία, μωρό ακόμα, για να μην τους προδώσει το κλάμα της στα σύνορα, βγάζει και μου δείχνει με καμάρι τη μαντινάδα που της έγραψε ο Βασίλης Σκουλάς, ο λυράρης του Ξυλούρη και του Μαρκόπουλου:
«Θα κάνω την προσπάθεια / Ισως να το μπορέσω
Λόγια να βρω κατάλληλα / Αννα να σε παινέσω»
Ξέχασα να ρωτήσω τη Μαρία αν ακούει τον Αρμπάν Περλάλα. Το όνομα του 24χρονου ράπερ είναι γνωστό μέχρι τη Σουηδία όπου ζει και σπουδάζει τα τελευταία χρόνια. Το καλό πρόσωπο της Ελλάδας το γνώρισε όταν 12 χρόνια πριν οι γιατροί του ΑΧΕΠΑ τον γιάτρεψαν από ένα σοβαρό πρόβλημα με το μάτι του. Το κακό, όταν καταδικάστηκε άδικα για μια επίθεση με μολότοφ κατά τη διάρκεια μαθητικής διαδήλωσης. «Μέχρι τότε», γράφει, «είχα γνωρίσει την Ελλάδα που σου βάζει το μάτι. Ξαφνικά γνώρισα την Ελλάδα που σου βγάζει το μάτι...». Η περιπέτειά του κράτησε εννιά χρόνια μέχρι που δικαιώθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Ο Αρμπάν γνώρισε τους τύπους με τα φαρδιά παντελόνια στο σχολείο και βρήκε έτσι έναν τρόπο να εκτονώσει την ορμή της εφηβείας και τα αντιφατικά συναισθήματα της μετανάστευσης. «Οι συμμαθητές μου μου έφερναν κασέτες με μουσική κι έτσι άρχισα να ασχολούμαι», εξηγεί. «Για να δημιουργήσω ένα μπιτ, κόλλαγα το ένα μεγάφωνο με το άλλο - πού λεφτά για μηχανήματα...»
Οι γονείς του τον κράτησαν για ένα διάστημα μακριά από τη δουλειά και έτσι είχε χρόνο να ασχοληθεί με τη μουσική. «Οι ίδιοι ούτε τα βιβλία της βιβλιοθήκης τους δεν προλάβαιναν να διαβάσουν. Πρέπει να έχεις πολλή θέληση και να αντισταθείς στο άγχος της ανασφάλειας για να πεις ότι θα μορφωθώ ή θα διασκεδάσω». Τώρα πια δεν ακούει ελληνική ραπ. «Εχω απογοητευτεί πολύ. Νομίζουν ότι ραπ είναι ακριβά αμάξια και λεφτά. Καλύτερα να ακούσω Βανδή, από ένα παιδάκι που διαμαρτύρεται και δεν ξέρει ούτε αυτό γιατί διαμαρτύρεται».
Η πρώτη γενιά μεταναστών έχει την ταυτότητα του πολιτισμού που αφήνει πίσω κι έτσι οι κοινωνικές τους σχέσεις εδώ οργανώνονται συνήθως γύρω από τις παραδόσεις και τα έθιμα. Οπως λέει η κ. Σόνια Μητραλιά από το Ελληνικό Φόρουμ μεταναστών, «τα παιδιά της δεύτερης γενιάς μεγαλώνουν σ' αυτήν την κοινωνία και ουσιαστικά είναι Ελληνες, όμως το κράτος δεν τους δίνει το δικαίωμα να νιώθουν, από πολιτισμικής άποψης, μέρος αυτής της χώρας και είναι μετέωροι. Αυτό τους αναγκάζει να αναζητούν έναν τρόπο να υπάρχουν. Μέσα από την τέχνη, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και τα γράμματα, καταφέρνουν να σταθούν αυτόνομα και αναζητώντας τον εαυτό τους να αποκτήσουν μια τρίτη ταυτότητα.»
Τα cd του Ούλι Μπάκους, της Πόνι, της Μαριόλα και του Πέτρι Λούλο, φίρμες στην παραδοσιακή μουσική, καθώς και αυτά του αστέρα της ποπ, Σπαρτ Κασάπι, πουλιούνται σαν ζεστά ψωμάκια στα μικροσκοπικά μαγαζιά στο Μοναστηράκι, στο παζάρι του Πειραιά, αλλά και στη στοά της Πατησίων στο ύψος της Ομόνοιας, εκεί δηλαδή που οι περισσότεροι Αλβανοί βρίσκουν τη μουσική της πατρίδας τους. Σε πολλά αλβανικά σπίτια οι τελευταίες επιτυχίες των Τιράνων τους έρχονται στο... πιάτο με τα δορυφορικά μουσικά κανάλια, ενώ πολλά cd φτάνουν στα χέρια τους μέσα από τις προσφορές του αλβανικού τύπου στο περίπτερο της Ομόνοιας, και αυτές των επτά αλβανικών εφημερίδων που εκδίδονται στην Ελλάδα.
Πολλοί Αλβανοί δραστηριοποιούνται στη διοργάνωση συναυλιών και πολλά στάδια όπως αυτό της Νέας Ιωνίας γεμίζει ασφυκτικά από μετανάστες που έρχονται να ακούσουν τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες. Κάποιοι άλλοι, λιγότερο γνωστοί μουσικοί, παίρνουν θέση κατά το απόγευμα της Κυριακής στις ταβέρνες του Χαλανδρίου και των Πατησίων και όταν τα πιρούνια σταματήσουν, αρχίζει το γλέντι που κρατά ώς το βράδυ.
Ακόμα λιγότεροι είναι οι αλβανοί μετανάστες που μία φορά το χρόνο, συνήθως τα Χριστούγεννα, θα διασκεδάσουν με την παρέα τους, πρώτο τραπέζι πίστα σε μία από τις μεγάλες αθηναϊκές σκηνές.
Οι Αλβανοί δεν γκετοποιούνται σε γειτονιές, είναι εξωστρεφείς και έρχονται γρήγορα σε επαφή με τους Ελληνες. «Παρακολουθούν πολύ την ελληνική καλλιτεχνική επικαιρότητα και ξέρουν ό,τι καινούριο βγαίνει» λέει η Σονίλα Λάτση, αρχισυντάκτρια της «Γκαζέτα ε Αθήνες», της αλβανόφωνης εφημερίδας στην Αθήνα.
Η ίδια διασκεδάζει όπως οι Ελληνες, αλλά δεν χάνει ποτέ θεατρική παράσταση, συναυλία ή έκθεση που συμμετέχουν Αλβανοί. Πολλοί πηγαίνουν σινεμά και άλλοι βλέπουν στο dvd τις ταινίες της εποχής Χότζα που μοιράζουν δωρεάν οι εφημερίδες τους. Πάντως στις «Ημέρες Αλβανόφωνου Κινηματογράφου» το «Τριανόν» γέμισε ασφυκτικά.
Το αλβανικό βιβλιοπωλείο του Αρτάν Κρίστο στην Πατησίων μαζί με ένα ακόμα στην πλατεία Αττικής είναι τα δύο μοναδικά αλβανικά βιβλιοπωλεία στην Αθήνα. Μεταφρασμένος Καζαντζάκης, Κλίντον και Ολμπράιτ, ένα ράφι πιο μακριά από την ιστορία του αλβανικού λαού στα Βαλκάνια, λεξικά, μεθόδους εκμάθησης αλβανικών και χρωματιστά παιδικά βιβλία. Σε περίοπτη θέση όλα τα βιβλία του Ισμαήλ Κανταρέ καθώς και το «Ελλάδα, η λύση σε ένα αίνιγμα». «Και ποιο πουλάει πιο πολύ;», ρωτάω. «Το βιβλίο του Αριστείδη Π. Κόλλια "Αρβανίτες και η καταγωγή των Ελλήνων"» μου απαντάει η Αννα Μάρα. Ανάμεσα στα σουβενίρ και τον ημερήσιο τύπο και τα dvd. Αλβανικές κωμωδίες, περιπέτειες, αισθηματικά αλλά και ο «Ομηρος» του Κων. Γιάνναρη με αλβανικούς υπότιτλους.
Θέατρο και βιβλία αλά πολωνικά
Δεν είναι λίγοι οι μετανάστες που διασκεδάζουν σε επιθεωρήσεις χωρίς μεγάλες δυνατότητες και απαιτήσεις με πρόσωπα και αστεία οικεία από το σαββατιάτικο ξεφάντωμα του τηλεοπτικού προγράμματος. Κάποιοι άλλοι όμως, όπως οι Πολωνοί, μαζί με τα χρήματα που μαζεύουν για τα εισιτήρια του ταξιδιού στην πατρίδα τους τα Χριστούγεννα, κρατούν και λίγα λεφτά για τα κονσέρτα, την όπερα ή τις συναυλίες που θέλουν να παρακολουθήσουν εκεί. Οι αντίστοιχες εκδηλώσεις εδώ είναι απλησίαστες κι έτσι καλύπτουν τις πολιτιστικές τους ανάγκες πηγαίνοντας σε κάποια έκθεση συμπατριώτη τους, ή παρακολουθώντας με τα παιδιά τους, κυρίως τα Σάββατα, μια παιδική ελληνική θεατρική παράσταση. Θα περάσουν από τα δύο πολωνικά βιβλιοπωλεία στη Μιχαήλ Βόδα δίπλα στην πολωνική εκκλησία και το βράδυ, οι νέοι περισσότερο, θα διασκεδάσουν σε μια από τις πέντε πολωνικές ντισκοτέκ που βρίσκονται στα Πατήσια.
Το πολωνικό βιβλιοπωλείο δεν διαφέρει και πολύ από το αλβανικό. Κέντρο τύπου, βιντεοκλάμπ, Ιντερνετ καφέ και μίνι μάρκετ όλα σε έναν χώρο μοιρασμένα σε τρεις ορόφους. Δίπλα στο ταμείο ένας μεγάλος πίνακας ανακοινώσεων για ό,τι χάθηκε, ό,τι βρέθηκε, ό,τι αναζητείται ή προσφέρεται.
Στο βάθος, ράφια με την ιστορία του ποδοσφαίρου με τον Γκόρσκι στο εξώφυλλο, πολωνική εγκυκλοπαίδεια, ημερολόγια τοίχου, βιβλία για την ιστορία του ροκ και μέθοδοι εκμάθησης κιθάρας, τη Βίβλο, λεξικά και βιβλία για κομπιούτερ. Ο εδώ και 15 χρόνια λίβυος συνεταίρος της πολωνής ιδιοκτήτριας, μας συνόδευσε στο υπόγειο βιντεοκλάμπ όπου με ένα ευρώ οι πολωνοί νοικιάζουν από τον Ρόκι ώς τον συμπατριώτη τους Αντρέα Βάιντα.
Αρκετοί από τους Πολωνούς που ζουν εδώ είναι καλλιτέχνες, τραγουδούν ή παίζουν κάποιο όργανο, φτιάχνουν συγκροτήματα και χορωδίες, οργανώνουν εκδηλώσεις και εργάζονται σε ορχήστρες. Αυτοί ενσωματώνονται πιο εύκολα στην ελληνική κοινωνία, καθώς οι παρέες τους με Ελληνες και τα ακούσματα που γίνονται με την πάροδο του χρόνου κοινά τους φέρνουν πιο κοντά. Οι νεότεροι, πιο εξοικειωμένοι με το Ιντερνετ, «κατεβάζουν» σύγχρονη ποπ και ροκ πολωνική μουσική και οι μεγαλύτεροι ζητούν από τους δικούς τους στην Πολωνία να τους στείλουν παραδοσιακή και κλασική μουσική.
Αραβική βιβλιοθήκη «το τζαμί»
Με τον ίδιο περίπου τρόπο εξασφαλίζουν τη μουσική τους και οι περισσότερες κοινότητες των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα.
Οι Αραβες, φοιτητές στην πλειονότητά τους, έρχονται σε επαφή με τη σύγχρονη ελληνική μουσική μέσω των συμφοιτητών τους. Από αυτούς μαθαίνουν να ξεχωρίζουν το ρεμπέτικο από το λαϊκό και το σύγχρονο από το παραδοσιακό: «Οι πρώτοι Αραβες που ήρθαν στην Ελλάδα έβγαλαν εφημερίδες, προσπάθησαν να τυπώσουν βιβλία και άνοιξαν αραβικό βιβλιοπωλείο», λέει ο Σουδανός Αχμάντ Μοαβία από το Φόρουμ μεταναστών.
Ελάχιστα από αυτά ευδοκίμησαν και το βιβλιοπωλείο έκλεισε εδώ και 15 χρόνια. Σε πολλά τζαμιά της Αθήνας όμως, όπως το μουσουλμανικό τζαμί στο Μοσχάτο, αλλά και σε ινδουιστικούς ναούς όπως αυτόν στον Ταύρο λειτουργούν υποτυπώδεις δανειστικές βιβλιοθήκες με θρησκευτικού μόνο περιεχομένου βιβλία.
Μπόλιγουντ με ολίγη από ταντούρι
Μόλις περάσεις την Ομόνοια οι μυρωδιές από το ταντούρι και τα αραβικά μπαχαρικά σού σπάνε τη μύτη.
Αναζητώντας ένα πακιστανικό δισκάδικο ήμασταν σίγουροι ότι το εντοπίσαμε όταν είδαμε φωτογραφίες με ωραίους νέους, άντρες και γυναίκες κολλημένες στο τζάμι. Επρεπε να μπούμε μέσα στο μαγαζί για να καταλάβουμε ότι οι φωτογραφίες των πακιστανών ροκ σταρ χρησίμευαν ως μοντέλα για χτενίσματα και το μαγαζί δεν ήταν δισκάδικο αλλά κουρείο. Λίγο πιο μετά στο αιγυπτιακό μίνι μάρκετ ανάμεσα σε αραβικά γλυκά, οδοντόπαστες, τοματοχυμούς, κομπολόγια και κάδρα με στίχους από το κοράνι με τρία ευρώ, ένα καλάθι χωράει όλα τα σουξέ της Νάνσι και του Ατράμ, του Αμερτιάμπ και του Ταμερχόσνι. Ενα σωρό κασέτες με παραδοσιακή μουσική στοιβαγμένες στη βιτρίνα χωρίς πρόσβαση όμως μέσα από το μαγαζί. Ο πελάτης πρέπει να διαλέξει από έξω.
Τελικά το πακιστανικό δισκάδικο ήταν ινδικό βιντεοκλάμπ και τόσο βαθιά χωμένο υγρό και στο κατασκότεινο στενό της Σοφοκλέους, που χωρίς την επιμονή του ιρακινού χασάπη, δεν θα το βρίσκαμε ποτέ. Ενα καλειδοσκόπιο χρωμάτων από τα εξώφυλλα των ταινιών του Μπόλιγουντ φώτισε το στενό και οι δύο χαμογελαστοί υπάλληλοι που δούλευαν στο κιόσκι μάς σύστησαν την παραδοσιακή ινδική μουσική αλλά και τον Κέκε και τον Αρναρντ Σάμεντ, αστέρες της ποπ.
Παλαιστίνιοι με ελληνικές συνήθειες
Με το μυαλό και την καρδιά στραμμένα στην πατρίδα, οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι μοιράζονται ανάμεσα στις δραστηριότητες της κοινότητάς τους και στις ελληνικές.
Οι μετανάστες της πρώτης γενιάς, ήρθαν εδώ τη δεκαετία του '70 για να σπουδάσουν, παντρεύτηκαν Ελληνίδες και έχουν αποκτήσει ελληνικές παρέες και συνήθειες. Η Σουχάντ Νιεράτ, μέλος της επιτροπής της παλαιστινιακής παροικίας, τώρα που τα παιδιά της πάνε πια στο πανεπιστήμιο ασχολείται ακόμα πιο ενεργά. Διδάσκει αραβικά, οργανώνει φιλανθρωπικές εκδηλώσεις με παραδοσιακούς χορούς και ακούει ελληνική μουσική αλλά και παλαιστίνιους καλλιτέχνες όπως τον Σάλμα Χάμπτα.
Αφρικανοί και Ιρανοί στην ίδια σκηνή
Η μουσική των Λατινοαμερικανών, ιδιαίτερα αγαπητή στην Ελλάδα, επιτρέπει σε αρκετούς από αυτούς να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτήν παίζοντας σαπόρτ σε κάποιο συγκρότημα. Αρτιοι καλλιτέχνες που θα μπορούσαν να σταθούν επαγγελματικά σε οποιαδήποτε σκηνή είναι πολλοί Αφρικανοί, που όμως δεν καταφέρνουν να ζουν από τη μουσική τους.
Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ανεβαίνουν κάθε χρόνο στη σκηνή των εκδηλώσεων «Οπου γη και μουσική», μεταφέροντας με τον πιο αυθεντικό ήχο τη σύγχρονη μουσική της πατρίδας τους ισορροπώντας με επιτυχία ανάμεσα στο φολκλόρ και την παράδοση. Ο Αφρικανός Μιχάλης Αφολαγιάν, το ιρανοαρμένικο συγκρότημα της Πάνθεια Νουργκοστάρ και γεωργιανά μουσικά συγκροτήματα είναι μερικά μόνο από αυτά.
Καβάφης και ουζμπέκικη κουζίνα
Η κουλτούρα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για τους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης. Ρωσόφωνοι οι περισσότεροι αγοράζουν τα βιβλία τους από τα δύο μεγαλύτερα και πιο οργανωμένα βιβλιοπωλεία «Αρμπάτ» στην Καλλιθέα και την Αγίου Κωνσταντίνου, καθώς και από ένα μικρότερο στον Νέο Κόσμο.
Εκτός από τους ρώσους κλασικούς, μεταφρασμένος Καζαντζάκης και Καβάφης βρίσκεται δίπλα στον Β. Πελέβιν, τον Μπ. Ακούνιν και την Ντάρια Νταντσόβα, ενώ ιστορικά μυθιστορήματα, τεχνικά βιβλία και αρχαία ελληνική γραμματεία έχουν τη μεγαλύτερη ζήτηση (βλ. ρεπορτάζ του Β. Ρούβαλη, «7», 27/01/08).
Οι γυναίκες κάθε ηλικίας που αποτελούν το 90% των ρωσόφωνων μεταναστών στην Ελλάδα και δουλεύουν είτε εσωτερικές σε σπίτια είτε σε κάποιο μπαρ τα βράδια, στον ελεύθερο χρόνο τους θα περάσουν από τα μικρά μαγαζάκια της 3ης Σεπτεμβρίου και της Μενάνδρου που λειτουργούν ως δανειστικές βιβλιοθήκες, για να πάρουν με ένα ευρώ το βιβλίο ή το dvd της εβδομάδας.
Οπως μας λέει η Ινγκα Αμπγκάροβα, αρχισυντάκτρια της ρώσικης εφημερίδας «Ομόνοια», «μπορεί μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι ταινίες του Χόλιγουντ με ρώσικους υπότιτλους να γίνονταν ανάρπαστες, τώρα όμως το σύγχρονο αλλά και παλιότερο ρώσικο σινεμά προτιμάται πιο πολύ όπως και τα ρομαντικά ή περιπετειώδη σίριαλ». Οι χορευτικές και μουσικές εκδηλώσεις των δεκάδων πολιτιστικών τους συλλόγων, ανάμεσα στους οποίους και ο «Μπεριόσκα» που μετράει ήδη 30 χρόνια ζωής καθώς και τα ρωσοαρμένικα, γεωργιανά, καυκάσια και ουζμπέκικα εστιατόρια, διάσπαρτα στην Αθήνα συγκεντρώνουν τους ρωσόφωνους μετανάστες. Οι νεότεροι θα διασκεδάσουν στις τέσσερις ρώσικες ντισκοτέκ στον Πειραιά και στον Κηφισό.
Μύθοι και φιλιππινέζικοι χοροί
Οι Φιλιππινέζοι είναι σήμερα μία από τις πιο καλά οργανωμένες κοινότητες της Αθήνας, που διατηρεί ακέραια την πολιτιστική της ταυτότητα όχι μόνο γιατί συντηρεί με σθένος όλα εκείνα τα στοιχεία που την αποτελούν αλλά και σε μεγάλο βαθμό γιατί μαζί με τους Κινέζους, είναι ίσως οι δύο πιο κλειστές κοινότητες μεταναστών.
Με ελάχιστους μεικτούς γάμους και με τη μικρότερη δυνατή αλληλεπίδραση με τους Ελληνες ή άλλες κοινότητες, λίγοι μιλούν ελληνικά και ακόμα λιγότερο φροντίζουν τη δημόσια εικόνα τους. Τους ενώνουν οι γιορτές, οι παραδόσεις που πηγάζουν από ένα παρελθόν γεμάτο μύθους και τα έθιμα. Πάρα πολύ οργανωμένοι στον δικό τους κλειστό χώρο έχουν έντονη πολιτιστική δραστηριότητα με πάμπολλα συγκροτήματα παραδοσιακής μουσικής.
Τον προηγούμενο μήνα στο γήπεδο του Σπόρτινγκ 1.131 μετανάστες από 17 χώρες ορκίστηκαν ως έλληνες πολίτες. Σαν μετά από ένα μεγάλο ταξίδι να έφτασαν επιτέλους στην «πατρίδα». Το βράδυ εκείνο θα το γλέντησαν κι ας μην ήταν Κυριακή. Με μπαλαλάικα, με ταμπούρ, με σιτάρ, δεν έχει σημασία.
Δευτέρα 19 Μαΐου 2008
kai to prog ths parastashs
stamataw na bazw fotos sto flickr twn dead-buddies [mono egw bazw fotos outws h allws] kai ftiaxnw proswpikh selida sto picassa, ekei 8a breite to prog ths parastashs!
http://picasaweb.google.com/evassalou/cyjFjK
sokolata galaktos
phga loipon sto caceres tis proales. kai ekei pou perpatousa sta mesewnika stenakia tou amerimnos prospathontas na apofygw tis koutsoulies tvn pelargwn pou se koitazoun epiblhtika apo ta kampanaria kai na apolaysw thn polh ,parolh thn broxh..synantisa tis kainourgies mou kopeles..
tis erwteytika kai tis 2 apo thn prwth matia den mporesa na antistathw..htan apisteyetes kai epiblhthkes. h mia gala h allh sokolata htela na ginw to mpiskoto tous na sumplirwsoume tis geyseis...tis eida kai tis 2 sthn plaza mayor eixe polu kosmo alla tis ksexwrisa amesws sto plhthos hthela na tous milhsw alla den mporesa giati htam makria.hthela na tis pantreytw na ginoun gynaikes mou kai na megalosoun ta paidia mou (yperbolh) prwta eida ayth
kai prin prolabw na sunelthw apo to sok thn omorfia thn apisteyth skinhkh parousia kai thn omorfia (htan toso polh pou den xwraei se mia leksi) erxete na me apoteleiwsh h deyterh
ligotera omorfh safws, alla me styl..kai ws gnwstwn to styl einai ta panta...fwnh kampana kai mousikh pou ekane 15000 atoma na xtypiountai san frapes
denkserw ti na kanw tis exw erwteytei kai tis duo...eimaste mazi 2 bdomades alla den tous to exw pei akoma...
akouste tis edw katw kai eseis kai peite mou..........!!!!!!!!!!!!!!!@@@!!!!!!!!!!!!!
sokolata.........galaktos
tis erwteytika kai tis 2 apo thn prwth matia den mporesa na antistathw..htan apisteyetes kai epiblhthkes. h mia gala h allh sokolata htela na ginw to mpiskoto tous na sumplirwsoume tis geyseis...tis eida kai tis 2 sthn plaza mayor eixe polu kosmo alla tis ksexwrisa amesws sto plhthos hthela na tous milhsw alla den mporesa giati htam makria.hthela na tis pantreytw na ginoun gynaikes mou kai na megalosoun ta paidia mou (yperbolh) prwta eida ayth
kai prin prolabw na sunelthw apo to sok thn omorfia thn apisteyth skinhkh parousia kai thn omorfia (htan toso polh pou den xwraei se mia leksi) erxete na me apoteleiwsh h deyterh
ligotera omorfh safws, alla me styl..kai ws gnwstwn to styl einai ta panta...fwnh kampana kai mousikh pou ekane 15000 atoma na xtypiountai san frapes
denkserw ti na kanw tis exw erwteytei kai tis duo...eimaste mazi 2 bdomades alla den tous to exw pei akoma...
akouste tis edw katw kai eseis kai peite mou..........!!!!!!!!!!!!!!!@@@!!!!!!!!!!!!!
sokolata.........galaktos
Σάββατο 17 Μαΐου 2008
On the ruuuuuuun....
Και κάτι για να μας ξυπνάει λίγο στην τσίτα κάτι Σάββατα σαν αυτό που πλησιάζει το καλοκαίρι και διακοπές δεν φαίνονται πουθενά στον ορίζοντα...
Παρασκευή 16 Μαΐου 2008
Apla aparadektoi...
Για όσους ακόμα δεν το έχουν ακούσει, απολύσανε από την κρατική τηλεόραση το δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου (από τους λίγους αξιόλογους που έχουν απομείνει κατά την ταπεινή άποψη μου). Σας παραθέτω email που έλαβα για να καταλάβετε για τι αθλιότητες μιλάμε!
====================================================================
Δευτερη ακρως προκλητικη ανακοινωση της ΕΡΤ
και του Γενικου Διευθυντη
της Δημοσιας Κρατικης Τηλεορασης,
δημοσιευτικε πριν από λιγη ωρα,
αναφορικα με τη λογοκρισια
και το κόψιμο της εκπομπης
Ρεπορταζ Χωρις Συνορα.
Η ανακοινωση μεταξυ αλλων αναφερει
ότι οι εκπομπες του Στελιου Κουλογλου,
παρολου που εχουν μεγαλυτερη τηλεθεαση
από το γενικο μεσο ορο του σταθμου,
εχουν ολοκληρωσει το κυκλο τους,
τουλαχιστον για το σκεπτικο της ΕΡΤ,
ενώ παραλληλα η ιδιωτικη εταιρεια CCTV,
εχει αναλαβει το σκελος της παραγωγης
τηλεοπτικων προγραμματων και εκπομπων,
οι οποιες θα σχετιζονται με την Κινα
και τους Ολυμπιακους Αγωνες.
Με αλλα λογια,
η Δημοσια Κρατικη Τηλεοραση της Ελλαδας,
λογοκρινει με τον πιο φασιστικο τροπο,
μια πετυχημενη εκπομπη,μεγαλης τηλεθεασης,
η οποια θα τολμουσε να βγαλει προς τα εξω
τις πραγματικες διαστασεις και προβληματα
που επικρατουν στην Κινα των Ολυμπιακων Αγωνων,
ενώ παραλληλα τιμώρησε ετσι το δημοσιογραφο
Στελιο Κουλογλου επειδη
προγραμματισε να προβαλει
εκπομπη για τη γενια των 700 euro,
την οποια του ειχαν ρητα απαγορευσει.
Aυτο στην Ελλαδα,ονομαζεται Δημοκρατια.
Παρακαλουμε θερμα,οσοι μπορειτε
να αναδημοσιεσετε την ειδηση
στα ξενα blogs και ΜΜΕ.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΦΙΜΩΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΝΤΑΙ...
====================================================================
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΡΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ!!!!!!
ΘΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΚΙΔΕΣ ΘΕΛΕΙ, ΑΪ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ!!!!
====================================================================
Με επίσημο δελτίο τύπου που εξέδωσε η ΕΡΤ σήμερα,
Δευτέρα 12-5, ανακοινώνει τη λήξη της συνεργασίας της
με την εκπομπή.
Αναλυτικά η ΕΡΤ αναφέρει:
«Έπειτα από συνάντηση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΤ κ. Χρήστου Παναγόπουλου και του Γενικού Διευθυντή Τηλεόρασης, κ. Δημητρίου Γόντικα με τον δημοσιογράφο κ. Στέλιο Κούλογλου, ανακοινώθηκε στον κ. Κούλογλου ότι δεν θα συνεχιστούν στην επόμενη τηλεοπτική σεζόν οι εκπομπές 'Θεματική Βραδιά' και 'Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα'. Η ΕΡΤ ευχαριστεί τον κ. Κούλογλου για τη συνεργασία του.»
Στη συνάντηση ο κ. Παναγόπουλος
είπε στον κ. Κούλογλου ότι η συνεργασία
με την εκπομπή δε θα συνεχιστεί
επειδή απλά... 'δεν του αρέσει'...
Το παρασκήνιο της ανακοίνωσης αυτής εξηγεί καλύτερα η επιστολή που προηγήθηκε και εστάλη από τον Στέλιο Κούλογλου προς το γενικό διευθυντή της ΕΡΤ:
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ- ΕΡΤ
Kύριε Γόντικα,
Εδώ και ένα μήνα περίπου μάταια προσπαθώ να εξασφαλίσω μια επιστολή από την ΕΡΤ, ώστε να βγάλω δημοσιογραφική βίζα για την Κίνα. Μόλις χθες με ειδοποιήσατε μέσω του κ. Αναστασόπουλου ότι η διοίκηση δεν θέλει να προβάλω εκπομπή για την Κίνα. Για το ντοκιμαντέρ «Από τον Μάο στους Ολυμπιακούς Αγώνες» έχουν γίνει ήδη όλες οι προετοιμασίες (εισιτήρια, διαμονή και εταιρεία παραγωγής στο Πεκίνο), έχει συλλεχθεί αρχειακό υλικό καθώς έχουν γίνει ήδη συνεντεύξεις, όπως με την βιογράφο του Μάο. Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν «πολιτικοί λόγοι» για την άρνηση σας, θέλω να ελπίζω ότι πρόκειται για παρεξήγηση και σας ζητάω να με διευκολύνετε, γιατί χωρίς δημοσιογραφική βίζα η έρευνα στην Κίνα γίνεται δυσκολότερη.
Εν τω μεταξύ από διάφορες πηγές μέσα στην ΕΡΤ μαθαίνω ότι η εταιρεία δεν θα ανανεώσει την συνεργασία μαζί μου για την ερχόμενη τηλεοπτική χρονιά. Αυτό μου προκαλεί έκπληξη καθώς είναι γενικώς αποδεκτό ότι και οι δύο εκπομπές που παρουσιάζω δεν υστερούν σε ποιότητα των υπόλοιπων του σταθμού. Από οικονομικής πλευράς είναι αποδοτικές λόγω των πολλών διαφημίσεων (έφτασα να έχω φέτος 16 λεπτά διαφημιστικά σποτ μέσα σε μια ώρα), ενώ και από πλευράς θεαματικότητας (5% Μέσος όρος το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και 4.1% η Θεματική Βραδιά, φέτος) ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο της ΕΤ-1.
Ως αιτία για τη διακοπή της συνεργασίας
αναφέρεται το περιεχόμενο των εκπομπών μου
και ειδικότερα το γεγονός ότι προγραμμάτισα
την προβολή της έρευνας
για την γενιά των 700 ευρώ
και την ακρίβεια,
παρότι η διοίκηση
μου ζήτησε να την ματαιώσω.
Επειδή σε εκπομπές όπως αυτές που παρουσιάζω
ο προγραμματισμός (ταξίδια, ντοκιμαντέρ κλπ)
ξεκινάει από τον Ιούνιο θα ήθελα να με ενημερώσετε
το συντομότερο δυνατόν αν θα συνεχισθεί
ή όχι η συνεργασία μας.
9-5-2008
Μετά τιμής,
Στέλιος Κούλογλου
ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΗΝ Ε.Ρ.Τ:ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΟΝΤΙΚΑ (ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΕΡΤ) ΣΤΟ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ --ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤO--
Δευτερη ακρως προκλητικη ανακοινωση της ΕΡΤ
και του Γενικου Διευθυντη
της Δημοσιας Κρατικης Τηλεορασης,
δημοσιευτικε πριν από λιγη ωρα,
αναφορικα με τη λογοκρισια
και το κόψιμο της εκπομπης
Ρεπορταζ Χωρις Συνορα.
Η ανακοινωση μεταξυ αλλων αναφερει
ότι οι εκπομπες του Στελιου Κουλογλου,
παρολου που εχουν μεγαλυτερη τηλεθεαση
από το γενικο μεσο ορο του σταθμου,
εχουν ολοκληρωσει το κυκλο τους,
τουλαχιστον για το σκεπτικο της ΕΡΤ,
ενώ παραλληλα η ιδιωτικη εταιρεια CCTV,
εχει αναλαβει το σκελος της παραγωγης
τηλεοπτικων προγραμματων και εκπομπων,
οι οποιες θα σχετιζονται με την Κινα
και τους Ολυμπιακους Αγωνες.
Με αλλα λογια,
η Δημοσια Κρατικη Τηλεοραση της Ελλαδας,
λογοκρινει με τον πιο φασιστικο τροπο,
μια πετυχημενη εκπομπη,μεγαλης τηλεθεασης,
η οποια θα τολμουσε να βγαλει προς τα εξω
τις πραγματικες διαστασεις και προβληματα
που επικρατουν στην Κινα των Ολυμπιακων Αγωνων,
ενώ παραλληλα τιμώρησε ετσι το δημοσιογραφο
Στελιο Κουλογλου επειδη
προγραμματισε να προβαλει
εκπομπη για τη γενια των 700 euro,
την οποια του ειχαν ρητα απαγορευσει.
Aυτο στην Ελλαδα,ονομαζεται Δημοκρατια.
Παρακαλουμε θερμα,οσοι μπορειτε
να αναδημοσιεσετε την ειδηση
στα ξενα blogs και ΜΜΕ.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΦΙΜΩΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΝΤΑΙ...
====================================================================
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΡΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ!!!!!!
ΘΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΚΙΔΕΣ ΘΕΛΕΙ, ΑΪ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ!!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
