The DeaD BuDDieS: ...και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει...

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

...και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει...

Video απο Urfruslaag

2 σχόλια:

niki είπε...: Οπως αποχαυνωνονται οι θαμωνες των καφετεριων μπροστα στην τηλεοραση, ετσι 'νανουριζονται' και μερικες ομαδες αναμεσα στους διαδηλωτες και τους 'αφυπνισμενους' οτι κανουν κατι με το παιχνιδι κλεφτης κι αστυνομος. Κι αυτοι στον κοσμο τους ειναι κατα καποιον τροπο.

Οι μπατσοι ηταν και ειναι γουρουνια και δολοφονοι (γενικοτερα ως θεσμος μιλαμε τωρα). Το θεμα ειναι πως το συστημα χρησιμοποιει αυτο το θεσμο και τι ελευθεριες του δινει αυτην και καθε στιγμη.

Η οργη και οι ενεργειες μας πρεπει να συγκεντρωνονται κατα του συστηματος και οχι κατα των μπατσων. Δε με ενδιαφερει η κοντρα μεταξυ των 'κουκουλοφορων' 'αντιεξουσιαστων', ή οποιων αλλων τελοσπαντων, με τους μπατσους. Με ενδιαφερει οτι μολις κατεβω στην πορεια στο μισαωρο πανω ο μπατσος με ψεκαζει σαν κατσαριδα και μου αφαιρει το δικαιωμα να διαμαρτυρηθω. Και οτι κι αλλα δικαιωματα - οπως αυτο του να μην απλωνει κανεις χερι πανω μου - καταπατουνται καθημερινα. Επισης οτι τα μεσα αρνουνται να μεταδωσουν τα αιτηματα των ειρηνικων διαδηλωσεων και να καταγγειλουν τη σαπιλα που ζουμε. Και τοσα αλλα που μου χρειαζονται 10 βλογ για να τα γραψω.

Αυτη η κοντρα τροφοδοτειται και αναζωπυρωνεται και απο το κρατος και το παρακρατος (ειδαμε τελευταια τα βιντεακια με τους κουκουλοφορους να κανουν κουβεντουλα με τους μπατσους). Γιατι τους βολευει. Η προσοχη της κοινωνιας κατευθυνεται σε λαθος μερος και χανουμε τη γενικη εικονα και το νοημα αυτης της εξεγερσης. Γιατι να παιξουμε το παιχνιδι τους;

Σ'αυτα τα πλαισια τι ειναι πιο αποτελεσματικο; Να βριζουμε και να πεταμε στους μπατσους πετρες επειδη ειναι γουρουνια (νταξει το ειπαμε, παμε παρακατω). Η να καταγγελλουμε και να δρουμε κατα του συστηματος που τους καλυπτει και τους προσφερει ασυλο; Τα γουρουνια, οι δολοφονοι και οι ηθικοι αυτουργοι ειναι αλλοι.

Για μενα αυτο που εκαναν τα παιδια που μπηκαν στην ΕΡΤ και τα παιδια που διεκοψαν την παρασταση του Εθνικου Θεατρου ειχε πολυ περισσοτερο νοημα.

Και αν διευρυνθουν αυτες οι δρασεις και δεν αφησουμε κανεναν να κανει ανεμελα και χαρουμενα Χριστουγεννα κατι μπορει να καταφερουμε στο τελος. Παρομοια πραγματα θα γουσταρα να κανω. Με φαντασια και πραγματικο αντικτυπο.; 21 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:59 μ.μ.
elli είπε...: πρώτα από όλα, αυτή η εξέγερση, αυτό το κίνημα δεν ανήκει στους αναρχικούς, ανήκει σε όλη την κοινωνία. αυτό το επισημαίνω γιατί δεν μ άρεσε καθόλου το ύφος του γουρουνομούρη όταν ανέφερε την λέξη. πολύ αναρχοπατεράδικο είναι. ουστ από δώ! κάνενα κόμμα, καμία ιδεολογία δεν χωράει τον πλουραλισμό αυτού που συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα.
κατά τα άλλα θα συμφωνήσω με τη νίκη. το να βγαίνουμε μόνο να φωνάζουμε μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι [στους ίδιους τους μπάτσους] δεν αρκεί. δεν πιστεύω πως πρέπει να σταματήσει αλλά πρέπει να κάνουμε ΚΑΙ το επόμενο βήμα. να βρούμε κι άλλα συνθήματα που όλους μας ενώνουν ή που δεν μας ενώνουν κι ΟΛΟΥΣ βρε αδερφέ! να βρούμε κι άλλες πρακτικές. όπως γράφω και σε παραπάνω ποστ, νομίζω πως το χιούμορ και η δημιουργική σκέψη και πράξη είναι πολύ σημαντικότερα όπλα και πρέπει να τα ακονίσουμε! ούτως ή άλλως μολότοφ δεν πετάω, κάτι πρέπει να κάνω κι εγώ προσωπικά, όπως μπορώ εγώ και εκφράζομαι. το να κάθομαι να κοιτάω τους άλλους να πετάνε και απλά να βγάζω τον καρκίνο δεν με διαφοροποιεί ιδιαίτερα από την κοινωνία του θεάματος που παρακολουθεί από την τιβί! Απλά για μένα είναι λάιβ σοου…
η πορεία των μουσικών την περασμένη Δευτέρα και τα αδικαιολόγητα δακρυγόνα που φάγαμε προς το τέλος , το γαϊτανάκι σκουπιδιών γύρω από το δέντρο του Κακλαμάνη, η επίθεση με κουραμπιέδες στον δήμαρχο της Θεσσαλονίκης και άλλα που ανέφερε η νίκη είναι ωραίες κινήσεις ή τουλάχιστον από αυτές που γουστάρω να συμμετάσχω κι εγώ.
Ο κόσμος της δουλειάς δεν βγήκε στους δρόμους παρόλα αυτά, μόνο μια μέρα απεργία κανανε μη χέσω. Ο κόσμος δεν αλλάζει με κουραμπιέδες και μολότοφ αλλά τουλάχιστον δεν κοιμάται ήσυχα. Να μην τους αφήσουμε να επιστρέψουν στην κανονικότητα. Να ξέρουν ότι είμαστε εδώ, κρατώντας τα χέρια των συντρόφων μας και τα μυαλά μας γεμάτα ιδέες και τους περιμένουμε να περάσουν την διαχωριστική γραμμή από καταναλωτικά ζόμπι σε παραγωγικούς ανθρώπους!!; 21 Δεκεμβρίου 2008 στις 8:21 μ.μ.