Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008

Δεν ξερω...

Δεν ξέρω αν θα αντέξω σε αυτόν τον κόσμο. Δεν ξέρω...
Κι όμως θα αντέξω, θα αντέξω για λίγο ακόμα όσο κι αν είναι αυτό το λίγο.
Κι αν είναι αυτός ο κόσμος σκληρός είμαι κι εγώ ένα κομμάτι του το ίδιο σκληρό, ε;
Ναι κι εγώ είμαι ένα κομμάτι αυτού του κόσμου που αγαπώ και μισώ συνάμα.
Κι εδώ θα συνεχίσω να υπάρχω, θα συνεχίσω να προσπαθώ γιατί δεν υπάρχει λύση.
Κι η μόνη λύση που βρίσκω, το μόνο νόημα που βρίσκω σε αυτή την κωλοζωή και την κωλοχώρα είναι το να προσφέρω. Το να προσφέρω χωρίς να απαιτώ, χωρίς να περιμένω.
Αλλά βλέπω στον ίδιο μου τον εαυτό ότι ακόμα κι αυτό μου είναι δύσκολο. Γιατί πόσες φορές κι εγώ η ίδια πληγώνομαι επειδή ακριβώς περιμένω κάτι προσδοκώ κάτι από οποιονδήποτε ή από οποιαδήποτε κατάσταση ενώ αυτή δεν συμβαίνει; Κι όλο αυτό, κι όλα αυτά τα γιατί, σε όλα αυτά τα γιατί που δεν υπάρχει απάντηση εγώ πρέπει να τα υπερβώ. Πρέπει να ξεπεράσω αυτό το ανεξήγητο γιατί όπως τόσοι άλλοι και να προχωρήσω μπροστά. Όπως τόσοι άλλοι με σημαντικότερα προβλήματα από τα δικά μου και με σημαντικότερα γιατί από τα δικά μου.
Κι εγώ απλά πρέπει να τα προσπερτάσω όλα αυτά και να είμαι χαρούμενη και να πάω παρακάτω. Κι αυτό θα κάνω, ναι...αυτό θα κάνω, γιατί ζωή χωρίς ελπίδα δεν υπάρχει. Κι έτσι κι εγώ θα συνεχίζω να ελπίζω, θα συνεχίζω να ζω με τα όνειρά μου ακόμα κι αν ξέρω πως τίποτε από αυτά δεν θα πραγματοποιηθεί. Δεν έχει σημασία μάλλον.....Δεν έχεδι σημαδία αν τα όνειρα θα γίνουν αλήεθια. Παρά μόνο να ονειρεύεσει έχει νόημα. Μόνο αυτό...κι επίσης το μόνο επίσης που θα μας σώσει είναι η προσφορά και το δώσιμο. Τίποτε άλλο. Μόνο το να προσφέρεις χωρίς να ζητάς τίποτα...μοναχά αυτό είναι η λύτρωσή μας και τίποτε άλλο.......
Γι' αυτό ας αρχίσουμε να προσφέορυμε όσο μπορούμε.
Σας αγαπώ όλους, να το ξέρετε ότι κι αν γίνει.
Δάφνη.
'Εχω χάσει την μπάλα. Δεν ξέρω τι να κάνω πια......................

4 σχόλια:

ilias είπε...

Dafnh afto na to eklaboume san apoxeretisthrio gramma.??? ..dafnh eisai kala??? se prolaba h tis ekopses??? dafnoula kouragio remhn trelenese ola tha pane kala...filia

Ανώνυμος είπε...

mhn thn akous, pali methusmenh einai....

dafni είπε...

Ναι η αλήθεια είναι ότι ήμουν πολύ μεθυσμένη όταν τα έγραφα αυτά.
Μην ανησυχείς δεν θα γλυτώσετε από μένα! χαχαχα! Το "Αν" δεν το ξεχνάμε. Πέφτουμε και ξανασηκωνόμαστε. Ειδικά όταν βλέπεις καταστάσεις που σε κάνουν να εκτιμάς το γεγονός ότι έχεις στέγη πάνω από το κεφάλι σου και φαϊ. Που εμείς δηλαδή πολύ περισσότερα έχουμε, αλλά λέμε...

Ξόμπλιο είπε...

Μεθυσμένη ή όχι, εγώ απλά θα σου αφιερώσω τα αγαπημένα μου στιχάκια:
"Σφίγγω τα δόντια μου κι έχω παρηγοριά μου
μόνο το όνειρό μου κι όσο αντέξει η καρδιά μου.
Θα είμαι εδώ και καλά να το θυμάστε
κι αφού δε σέβεστε,
θα με φοβάστε..."

Κατερίνα