«Σανάδες», μια έκπληξη από το πουθενά

Αρθρο απο την καθημερινη τση κυριακης...αυτο ειναι το σχημα της ματας την τριτη θα παω οσοι πιστοι προσελθετε....


Ενα ραντεβού της τελευταίας στιγμής. «Ελα, θα είναι ωραία!». «Μα, τι κάνουν, ποιες είναι αυτές;». «Αχ, δεν μπορώ να σου εξηγήσω, εννιά κορίτσια, τραγουδάνε, πάμε!».
Τραβάμε τη βαριά πόρτα του «Bios». Ρωτάμε ξέπνοα: «Η συναυλία με...». Μας δείχνουν την πόρτα του club. Εχει αρχίσει, νιώθουμε άσχημα, βολεύομαστε πίσω από τις πρώτες σειρές με τις καρέκλες που είναι όλες πιασμένες. Είναι η ώρα που ένα από τα εννιά κορίτσια ερμηνεύει α-καπέλα τη «Βλάχα», ένα διάσημο ηπειρώτικο κομμάτι που τα παιδιά της πόλης έχουμε μάθει να απορρίπτουμε. Είναι η ερμηνεία, είναι η πολυφωνική συνοδεία των υπόλοιπων μελών του άγνωστου αυτού γκρουπ, είναι η απουσία οργάνων, είναι το πάθος τους που μας κάνει στο κενό διάστημα ανάμεσα σε δύο τραγούδια να πούμε ο ένας στον άλλο, ενθουσιασμένοι και κατάπληκτοι μαζί: «Τι ωραίο! Και γιατί δεν έχουμε ακούσει τίποτα γι’ αυτά τα εννιά κορίτσια;».
Είναι οι «Σανάδες», ένα όνομα που δανείστηκαν από τα κρι κρι της Κρήτης. Το χρωστάνε στο νησί που τους ένωσε τρία καλοκαίρια πίσω, σε ένα εργαστήριο για το βουλγάρικο πολυφωνικό τραγούδι το οποίο διοργάνωνε ο Ρος Ντέιλι. Ομως, εκείνο το βράδυ στο «Bios» δεν ακούσαμε μόνο βουλγάρικα, ηπειρώτικα ή μακεδονικά τραγούδια. Αλλά και τη «Μπέμπα» του Σογιούλ, «Το καινούργιο τ’ αγοράκι μου» του Καλδάρα, το «Χρυσαλιφούρφουρο» της «Λιλιπούπολης» (Ν. Κυπουργός - Μ. Κριεζή) ή το διάσημο γκόσπελ «Down in the river». Ολα «πειραγμένα», όλα α-καπέλα, όλα με τη δροσιά και το κέφι εννιά νέων ανθρώπων με διαφορετικές αφετηρίες, κοινό πάθος (το τραγούδι) και πολλή φαντασία. Η καθεμιά κάνει κάτι άλλο «επαγγελματικά», η ιστορία της ομάδας είναι ένας ιδεατός χώρος έκφρασης και επιθυμίας που επέτρεψαν στον εαυτό τους. Σημειώστε τις τρεις επόμενες εμφανίσεις τους: την Τρίτη 26 φεβρουαρίου στο «Αλάβαστρον», και στις 13 Μαρτίου και στις 2 Απριλίου στο «Δίπυλον».